na odludziu

dotykam rzeczy
takie inne
spokojne
samodzielne

łączę w rodziny
milczą przyjazne
nic nie chcą

zadziwione zmysły
szukają odpowiedzi

pełno ciszy

Witam Panie Stefanie. Jak zawsze miło czytać:)

Proste, szczere, źródłowe jakby refleksje. Cenne.

Pełno ciszy
od ludzi
odpoczywa:D

Z łatwością sobie wyobrażam chwilę, która spowodowała wiersz. To miłe.

Pozdrawiam.

Steffi, widać że opadały Pla wszystkie smutki, świat stał sie jasny, wyciszony, rzeczy przyjazne, ciepłe i niczego nie chcą, to dobre!! cmokam mocno w oba poliki + Henrietty.ES

Dzięki, jakoś Epikur mnie pociągnął, pozdrawiam Oskarze, Stefan.

Dz Stasiu, pozdrawiamy z Henrietką.

Stefanie!
Ukojenie ciszą i spokojem.

zadziwione zmysły
szukają odpowiedzi

Serdeczności.

przedmioty od ludzi
jak ludzie od rzeczy
jeden chce studzić
drugi ciepłu przeczy
a trzeci wyrywa mi ją
z gwinta pijąc

z ukłonikiem i pozdrówką MN
ps. taka myśl po przeczytaniu

Niewiele słów a razem tak bogate w treść. Z jednej strony odkrywanie czegoś na nowo lub nawet po raz pierwszy z drugiej skupienie się na samej chwili w której to następuje, pełnej refleksji i powagi a wszystko zamyka majestat ciszy, bynajmniej takie są moje pierwsze odczucia, istnieje możliwość, że błędne…? :-)
Pozdrawiam

Dzięki Marlett, pobyłem chwilę w świecie bez ludzi, dziwnie tam, spokojnie. Pozdrawiam, Stefan.

Ciekawa myśl, dzięki, pozdrawiam. Stefan.

Taki był mój zamysł, mniej więcej, dzięki, pozdrawiam, Stefan.

Bardzo mi się podobają chwile, z których
takie cudeńka zostają dla "potomnych":))))
króciutko i pięknie:)) Pozdrawiam serdecznie:)))

Och i ach, i dziękuję, i pozdrawiam.

Ciekawa myśl, dzięki, pozdrawiam. Stefan.

sorka - akurat tak sięmi rymło
myslałem o dokręcaniu
rzeczy do ludzi
albo odrotnie
a z tą gorzałką
takoż mi poleciało

z ukłonikiem i pozdrówką MN

Bardzo ładny wiersz. "Łączenie rzeczy w rodziny" i dziwienie się zmysłów nad tym, co "widzą" - nad tymi nowymi, niecodziennymi skojarzeniami - czy tak? Jeśli dobrze to odczytałam, to znam takie chwile i bardzo mi brakuje tych samotności ( w przeciwieństwie do tej miejskiej, w tłumie, nieustającej, czarnej - koszmar).

Zgadzam się, że to ładny wiersz.
Pozdrawiam

(Stefan, jaka jest szansa dostać ładny, podpisany osobiście przez Autora tomik ?)

Ciekawa myśl, dzięki, pozdrawiam. Stefan.

sorka - akurat tak sięmi rymło
myslałem o dokręcaniu
rzeczy do ludzi
albo odrotnie
a z tą gorzałką
takoż mi poleciało

z ukłonikiem i pozdrówką MN
Wszak gorzałka to też rzecz i zmysły mogą się zadziwić takoż. Pozdrawiam, Stefan.

Dzięki Michale, tomik oczywiście, pozdrawiam, Stefan.

Ładnie, czyściutko... jak to na odludziu ;)
W mieście pełnym ludzi i książek w bibliotekach ciężko dochodzi się
do podobnych przemyśleń. Trzeba dopiero burzy, jak wczorajsza
i autobusu, który gdzieś utknął w późnym wieczorze:

pada deszcz

pod wiatą przystanku
przypomina mi się hetman Potocki
- w rzeczy samej
powiadał w takich sytuacjach


Pozdrawiam.
Tak, ludziska potrafią zaśmiecić przestrzeń swoim "JA", tak, że trudno o kącik tylko z rzeczami z ich naturalnymi kszałtami, dotykami i tp. Dzięki, pozdrawiam, Stefan.

Tak Joanno, pozdrawiam, dzięki, Stefan.