* * *(ten grzech biorę na siebie)

Jest hybrydą szamba i salonu
o zamazanej konsystencji
Od smrodu płowieją tatuaże
Apoteoza wbita gwoździem
w poczucie sprawiedliwości
Ale i tak go dorwę

Poczucie smaku napędza
wysokim oktanem z górnego C
Nie zdradzę wam przyczyny
Ale dla niego w pierdlu
prysznic byłby wyrokiem

Niespiesznie obserwuję
tę muchę na szpilce
To nie zemsta i nie kara
wyprzedzenie teraźniejszości
Nawet mnie to bawi
ten grzech biorę na siebie

Co to jest: smród kosmiczny? Smród nie wynika z tego co w wierszu, więc jest pustosłowiem, odautorskim bluzgiem.
"Coś nad czymś" - to naczy co? "Mściwość napędza wysokim oktanem" - o Formule 1 i ostatnich wyścigach? Ale w takim razie, co tu tobi przymiotnik: kosmiczny? - to jest zaledwie 200/300 km na godzinę a wie pan, z jaką szybkością wchodzi w tym samym czasie w wiraż nasza planeta?

=-=

pierwsze dwie zwrotki wogóle psują wiersz, a trzecia jakaś pourywana, więc do mnie nie przemawia.
p.s. i nastrój wiersza jakiś złośliwy mimo że "to nie zemsta.."

to przeciętnie wrażliwy ten bohater, skoro dopiero prysznic, a nie sam wyrok, albo czyn stanowią dla niego wyrok... (wiem, wiem o co idzie, tylko po prostu sądzę, że to zdanie nie oddaje dobrze intencji mimo gry słownej..)
pozdrawiam Jimmy

Proponuje zacząć od słów:

mucha w szpilce

i napisać nowy wiersz.

"Mucha na szpilce" - to jakiś fetyszyzm? Zemsta (czy rozładowanie jej pragnienia) za pomocą znęcania się nad owadem? Ale nic poza tym nie rozumiem. I nie podoba mi się to. Niestety.

ok, może teraz jest bardziej zrozumiałe;-)