Proces Ja

Dzień blady, w powietrzu pył. Lato uchodzi z topoli.
W gałęziach odradzają się szpaki, zawsze młode, świeże,
szczebiotliwe i na swój sposób doskonałe, jak dzieci
które co roku, w miejskim parku, po raz pierwszy
zbierają żołędzie i zadają wciąż te same pytania.

A właściwie zbyt hałaśliwe, zbyt śmiałe
jak cuchnący piwem turyści,
wstępujący ze śpiewem po kamiennych schodach
na Świętą Grabarkę, a później do cerkiewki
z jednym Ukrzyżowanym i zastępami Ojców,
gdzie można kupić świece, które skwierczą,
szeleści fartuch prowincjonalnej pomywaczki,
młodej, anemicznej i oddanej po stokroć.

Wrzesień, blady dzień, na drodze kurz, bolą oczy.
Wtedy się pojawiasz.


------------------------------

Dzień blady, w powietrzu pył. Lato uchodzi
z topoli. W gałęziach odradzają się szpaki,
zawsze młode, świeże, szczebiotliwe
i na swój sposób doskonałe, jak dzieci
które co roku, w parku, po raz pierwszy
zbierają żołędzie i zadają te same pytania.

A właściwie zbyt hałaśliwe, śmiałe, jak turyści,
wstępujący ze śpiewem po kamiennych schodach
na Świętą Grabarkę, a później do cerkiewki
z jednym Ukrzyżowanym i zastępami Ojców,
gdzie można kupić świece, które skwierczą,
szeleści fartuch prowincjonalnej pomywaczki,
młodej, anemicznej i oddanej po stokroć.

Wrzesień, blady dzień, na drodze kurz, bolą oczy.
Wtedy się pojawiasz.




www.siec-otwocka.pl/~kalmus/fotki/grabarka.jpg

Dziękuję Państwu za pomoc i uwagi w warsztacie.
http://www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=64468#dol
:)

tytuł wiąże się wspaniale z treścią, wytrawnie, wyjątkowo strawnie ukazane zwyczaje (choć trudno stawić tych
cuchnących piwem zachodnich turystów ,i tych co to uważają że ludzie z zachodu jak i ich kasa jest lepsza...)
Fankoberka
pozdrawiam ciepło ES

Dziękuję, Stasiu, za ten komentarz. Usunęłam "zachodnich", żeby oddalić ten rodzaj interpretacji. Może będzie czytelniej.

wiesz co? bez 'zachodnich' chyba jednak
bardzo podoba mi się taki dziwaczny klimat, jakby zaraz miało coś pęknąć. jakby burza gromadziła się nieuchronnie nad głowami. myślę, zę turyści nie są tu potepieni w wierszu, czy raczej nie o to chodzi. myślę, zę to raczej jako kontrast dla kontemplacji. przecież zostali zrównani z pytaniami dzieci. więc nie musi to tak naprawdę być przygana (może, ale nie musi). raczej stwierdzenie. raczej wyrysowanie pewnej linii klimatu.
pięknie się kończy
- ty sie pojawiasz w sensie formuje się jakieś "ja"
- Ty sie pojawiasz w sensie Boga
- ty się pojawiasz, jak ktoś bliski i wszystko sie zmienia
więc może zmieścić się wiele uczuć w tej płońcie. i miłość i ulga i niepokój. to burza, burza nadcjhodzi, wszystko od teraz się zmieni. albo i nie :)) tego nigdy nie wiaomo
ale zawsze to proces, procesja idzie dalej :)

cmokk
Dziękuję, Joasiu, pięknie to napisałaś :-).

wierszyk niczego sobie ale końcówka - rzeczywiście
aż zrobiło mi się tak cicho jak w tunelu
MN

dla mnie słabo, bez rytmu, z cuchnącą piwem interpunkcją.

pozdrawiam

No, Witku, dostać taki koment od kogoś, kto ma takiego czuja na poezję - to nie byle co.
Dziękuję.
:-)

Rozumiem, że dość obrzydliwa ta interpunkcja.
Faktycznie bez rytmu, na usprawiedliwienie mam tylko to, że to nie miało być do śpiewania.
Dzięki za zajrzenie.
:-)

jak to, skoro procesja to się śpiewa,a jeśli piwko do tego,to spiewy głośniejsze. A jak za głośno to proces będzie, a sprawiedliwość ja wymierzę...;))))

I zestawmy to z tym, o czym napisał Witek - z ciszą jak w tunelu.
:-)

Druga strofa powiedziała więcej niż autorka napisała; brałam udział w takim
"obrządku" kiedyś i do dziś pamiętam atmosferę;nie wiem dokładnie co Autorka
miała na mysli, bo ja znalazłam własne wspomnienia na podstawie tego oto wiersza:))
Pozdrawiam Autorkę, dziękując za przypomnienie:)))) EK

Jak dla mnie rewelacja.
Już sam tytuł mi się spodobał bardzo i przyciągnął, a dalej było jeszcze lepiej :)
Szczególnie podobają mi się pierwsze trzy wersy.
Pozdrawiam serdecznie. L.A.

No, Witku, dostać taki koment od kogoś, kto ma takiego czuja na poezję - to nie byle co.
Dziękuję.
:-)

ok ok - wiem że nie wiem co mówię gdy mówię więc piszę
mukłonik i pozdrówko MN

I ja pozdrawiam.
Ta druga strofa mnie samą dziwi ;)
Dzięki :-)

Dzięki, Lady :-)

No, Witku, dostać taki koment od kogoś, kto ma takiego czuja na poezję - to nie byle co.
Dziękuję.
:-)

ok ok - wiem że nie wiem co mówię gdy mówię więc piszę
mukłonik i pozdrówko MN
:-D
jeszcze raz dzięki .
:-)

no, bo la czego słabo?

la mnie słaby. napisalem o swoim odczuciu, mysle ze inerpunkcja sprawiła że dla mnie jest za "sucho", wiersz ma charakter relacji bezdusznego acz wygadanego reportera (mozliwe, ze taki byl zamysl autorki)

a terra zabawmy sie w krytyka (wogole jaki to musi byc okropny zawod, jak kanara z autobusu co sprawdza ręce dzieciom przed obiadem i porzadek w szufladach) oraz odważę sie na lekką przeróbkę by Magnetowit R.

Dzień blady, w powietrzu pył. Lato uchodzi z topoli.
W gałęziach odradzają się szpaki, zawsze młode, świeże,
szczebiotliwe i na swój sposób doskonałe,

mlode, swieze, szczebiotliwe, doskonale - troche nie za duzo?

jak dzieci które co roku, w miejskim parku, po raz pierwszy
zbierają żołędzie i zadają wciąż te same pytania.

jak dzieci, które co roku w miejskim parku
zbierają żołędzie i zadają te same pytania. (by Magnetowit R.)




A właściwie zbyt hałaśliwe i śmiałe,
jak cuchnący piwem zachodni turyści
wstępujący ze śpiewem po kamiennych schodkach
na Świętą Grabarkę
do cerkiewki z jednym Ukrzyżowanym i zastępami Ojców
gdzie można kupić świece, które skwierczą


(tu Magnetowit R. naprawde sobie nie poradzil:( "ktore skwierczą" wyrzucilbym)

gdzie można kupić świece
gdzie szeleści fartuch prowincjonalnej pomywaczki
młodej, anemicznej i oddanej po stokroć. (jakos ten szelest fartucha chcialem umiejscowic)

Wrzesień, blady dzień, na drodze kurz, bolą oczy.
Wtedy się pojawiasz.

najbardziej istotne w mojej wypowiedzi jest "la mnie";) a z komentarzy widze ze raczej odosobniony jestem w swojej opinii, wiec mam nadzieje ze jeden archaiczny Magnetowit Fanaberce humoru nie psuje:)

pozdrawiam
alez sie rozhulałem...po chwili refleksji wybieram jednak przeslij, nie delete.

myślę, ze czasem rytm cofa się za inne rzeczy w wierszu. są wiersze, ktorych potzrebą jest zaśpiewać, są wiersze, które mają rytmem porwać lub wprowadzić w trans. myślę, ze gdyby ten zaśpiewał, to wyszłąby mu z tego procesja prawdziwa, a hmmm, nie wiem jak bym podeszłą do samej procesji. to nie modlitwa, to szarpanie. zresztą jest taki pokrętny zaśpiew w tym wierszu. przynajmniej tak ja go czytam
a co do interpunkcji, to hmmm, nie wypowiadam się, bo mam z nią na bakier

będę walczyć na kopie ;), bo dla mnie wiersz jest supeł. bardzo wewnętrzny.
no, bo la czego słabo?

cmok :))
Wiesz co, Wusz? Trzeba uważać, bo nas obie razem wzięte przegadają.

Na początek - dziękuję.
Odpowiem w punktach.

Ja też nie lubię interpunkcji, ale przekaz w tak narracyjnej formie - bez przecinków wydał mi się zamazany, męczliwy.

Opis szpaków - z formalnego punktu widzenia chyba masz rację. Ale czy kiedyś stado jesiennych szpaków obsiadło Ci drzewo pod oknem? Ty wiesz, co tam się wówczas wyprawia? Kilkugodzinne szyrkania, szepty, szelesty, skrzeki, gonitwy. Nagle odlot i cisza. Nie ma innych ptaków - gdzieś się wyniosły.

po raz pierwszy - chciałam pokazać ten moment inicjacji, jako zestawienie z oddaną po stokroć z końcówki wiersza.

skwierczą, szeleszczą - podobieństwo do głosów szpaków. Chodziło o to, żeby w tej części wierszyka nie było ciszy, a odgłosy żeby były niepokojące. Cisza ma zapaść dopiero w końcówce.

Ja nie twierdzę, że to świetny wiersz. Nie bronię go, wyjaśniam tylko swoje zamysły.
Nie wykluczam poprawek, ale chwilowo czuję się nim zmęczona. Mówię w nim coś ważnego dla mnie, może tylko nie dość umiejętnie.

Nie posułeś mi humoru, wręcz przeciwnie - było mi miło, że chciało Ci się przeczytać uważnie i to wszystko napisać.

Pozdrawiam
:-)