z balonu

niebo zgasło jakby na zachodzie
ktoś zdmuchnął latarnię. syczała obwodnica
na skrzydłach samolotu linach mostu i iglicy
czerwone światełka pulsowały nerwowo

skończył się dzień noc nie przyszła
życie było tutaj napęczniałe zbyt gęste
krztusząc się uchodziło z rozpalonych ulic
w szosy i wiejskie drogi

smugi żółtego gazu
z balonu zmęczonego ciśnieniem




____________________
www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=64845#dol

dziękuję Państwu za uwagi i pomoc w Warsztacie.

ma coś, że mi się podoba

pozdrawiam

jola :)

zastanawiający, kurka, nawet bardzo zastnawiający:)
plusikiem pachnie i wieczornymi pozdrowieniami:)

Miło, Jolu, dziękuję :-)

Ponownie dziękuję Państwu Dzie i Wusz :-)

Takie brzydkie wyrazy, wstyd doprawdy!!
:-D

A to, kurka, fajnie :-)
Dzięki za plusika.
Również pozdrawiam.

to mi przypomniało lot samolotem za horyzony-
dobra sąsiedzka pomoc państwa wuszki
obie cmokeS

No! Od razu lepiej!
:-D

Ja niestety nielotna jestem ;-)
Dziękuję za cmokesy.
:-)

Ja niestety nielotna jestem ;-)
Dziękuję za cmokesy.
:-)
lotna, lotna, w poezji;)))

Ja niestety nielotna jestem ;-)
Dziękuję za cmokesy.
:-)
lotna, lotna, w poezji;)))
tak, tak ;))

[color=green]jakie niebieskie? jakie niebieskie?[/color]

[color=green]jakie niebieskie? jakie niebieskie?[/color]
właśnie, jakie???? o ile można....

właśnie, jakie???? o ile można....


[color=magenta]chciałabym śliwkę [/color]
pod które oko????

[color=yellow]widzę żółte smugi, widzę żółte smugi, widzę żółte smugi, widzę żółte smugi[/color]

tak colorowego ale ballon je cool!!!!

tak colorowego ale ballon je cool!!!!
[color=#CC3300]colorowy i coolisty!!![/color]
[color=blue]:[/color]-[color=red])))[/color]

Wiersz wypełniony grozą nadciągającej tragedii, a nawet katastrofy. Nieodparcie kojarzy mi się z trwającymi właśnie poszukiwaniami pilota, który musiał wczoraj lądować awaryjnie na wezbranym nurcie Wisły, choć to tylko jedna (i materialistyczna) z wielu możliwych interpretacji.

Pozdrawiam.

Hm, szkielet wiersza wymyśliłam kilka dni temu nad rzeką. Słońce zaszło, w zatoczce pływał bóbr, jeż tuptał ścieżką. Widziałam światła na Moście Siekierkowskim i Pałacu, samolot startował z Okęcia. Nade mną, obwodnicą, sznury samochodów wiozły ludzi z pracy w Warszawie do domów na podwarszawskich wsiach.

Jeśli w wierszu widać grozę nadciągającej tragedii - to się cieszę, bo to oznacza, że początkującej poetce coś tam jednak udaje się powiedzieć.
Dziękuję za komentarz.