smutna bajka

przebrana za ładną
i młodą dziewczynę,
siadała przy wierszach, zawsze

on też tam przychodził,
z gwiazdami, bez oczu
i puszczał z marzeń latawce

aż razu pewnego
się nie rozpoznali,
zapewne chcesz wiedzieć czemu?

bo właśnie włożyła
na siebie odwagę
- latawców już znaleźć nie mógł

Podoba mi się. Bo to stara historia, jak świat... ale ładnie opowiedziana.
Przypomina nawet najnowszą historię
o krakowskim... diabełku ;)
Pozdrawiam.

A ja nie znam, ani tej starej, ani krakowskiej, opowiedz proszę, króciuteńko.

dlatego trzeba być sobą....nawet latawcem. choć kobiety nie chcą wierzyć, gdy słyszą "nie zakochaj sie, zły człowiek jestem";)

Alicjo, doceniam, jest co.

Witaj Magnetowidzie :)
Ona się nie zakochała w latawcu, tylko w marzeniach, a czar prysł, kiedy się spotkali.
Pozdrawiam jesiennie i złotomgliście :)

Alicjo, wiem ze latawiec w wierszu symbolizuje marzenia i fantazje faceta. dla mnie wyjasnienie rozczarowania jest w pierwszym słowie "przebrana", stąd moja wypowiedź.

dzięki za pozdrowienia i pozdrawiam:)

Dzięki, bo już się martwiłam :)

nie martw sie o mnie...:)
as co mnie zastanawia to fakt, że jeszcze amehoba nie ma w komentarzach. czyżby był...w wierszu?;)

Ha, ha :)))

pokochał latawce
z wiatrem szybujące
na niebie hen bardzo wysoko

a ona na ziemi
cóż, że stoi w słońcu
nie ujrzy jej patrząc w obłoki

czy zejdzie na ziemie
zostawi świat marzeń
zobaczy ubraną w odwagę

czy bardzo się boi
że może się zawieść
- ten problem otwarty zostawię

ps. wiesz, że lubię Twoje latawce
:)))))))))))

Dziękuję Jacku. Już niedługo zabraknie miejsca na niebie, tyle ich mam.
Pozdrawiam Cię ślicznie :)

A ja nie znam, ani tej starej, ani krakowskiej, opowiedz proszę, króciuteńko.
O krakowskim diabełku nie znasz? To bardzo podobna historia:

za ładną się miała
i mądrą dziewczynę,
słuchała, jak wieszcza go, zawsze

on kocham powtarzał,
i w gwiazdach z nią szalał
lecz z marzeń jej kreślił dmuchawce

aż razu pewnego
się nie rozpoznali,
zapewne chcesz wiedzieć czemu?

- sPiSała cyrograf
włożyła kapelusz
a On do zmywaka... się przemógł
;))

Zacytowałaś ją czy to Twój wiersz? Naprawdę nie znam takiej, jeszcze kto pomyśli, że plagiat, ratunku!

Wiersz oczywiście jest Twój, tylko lekko przerobiony przeze mnie, żeby przybliżyć historyjkę ;)
Tak, że - plagiat, co najwyżej, to ja tu popełniłem wobec Twojego wiersza (ale w określonym j.w. celu - czyli przybliżenia krakowskiej historyjki)
Inna sprawa, że to tylko taka moja wizja... a jaka jest prawda? Pewnie się nie dowiemy.
Niestety, już bardziej nie mogę przybliżyć o kogo chodzi :)
Pozdrawiam.

No wiem, wreszcie wiem, puenta odkrywa zagadkę.
Dziękuję pięknie i pozdrawiam :)

hmm ale to przez odwagę ten smutek?
chyba wolałabym puenty
nie..mm zamyśliłam się
pozdrawiam

Aliss, lubie twoje wiersze, ale ten tego.. jakoś nie za bardzo
sorki, nietrafił mnie
serdecznie ściskam, Stanka

cóż warte latawce
gdy nickiem związane
cóż warte sieciowe westchnienia

on jutro chciał dzisiaj
on puszczał je z wiatrem
i patrzał wysoko do nieba

chciał dotknąć poezji
nim cisza nastanie
na zawsze latawcom się sprzedał

by potem samotnie
z wierszami pod ramię
w czeluściach matrixu umierać

dobry wieczór Alu :) wiersz trochę smutny (Twój), ale realia często właśnie takie są. sama prawda. mój Cię chyba nie pocieszy, ale nie ja nadałem ton melodii. pozdrawiam jednak serdecznie i uśmiechnięty :))
wiersz oczywiście bardzo mi się. plusuję podwójnie. wiesz, że Twoja poezja zawsze mnie zatrzyma i zainspiruje.

Twój śpiew Amehobie
jest jeszcze smutniejszy,
tonacja przy kluczu molowa

Odwagi mam tyci,
jak przyjdzie do czego,
właśnie za słowa się chowam

A słowa malutkie,
ciekawość wystaje,
zatrzasnąć nie mogę w zwrotkach

Wysyłam ją samą
po śliczne latawce,
bo bardzo boję się spotkać

No tak, przez odwagę. W przebraniu było weselej
Puenta jest 'na brudno' :) znaczy tymczasowa, sytuacyjna