* * *Bez tytułu

Ta dziewczyna choć ruda
ogień ma trochę zleżały
Po trzecim kieliszku
wyważa bramy stojące na oścież
Krąży wodzona za nos
rozbijając otwartością czubki butów
Wulgarnie zaczepiana oburza się
bezimiennie stojąc w miejscu
Rdzawa choć nie krwista
nie zapada w pamięci
Więc gdy ją scena ukrzyżuje
będzie czegoś symbolem
Tak artystycznym
że niezrozumiałym
Nie prowokującym jak
fontanna z pisuaru
Goniącym Rose Selavy
na rowerowym kole

będzie czegoś symbolem
tak artystycznym
że niezrozumiałym - ten fragment mi się podoba, znakomicie obnaża
pseudointelektualny bełkot w nowoczesnej, że tak powiem, 'sztuce'.

Niestety, poza tymi wersami nie znalazłem nic, co by mnie zatrzymało.

Pozdrawiam.

PS. Czy to wiersz o Madonnie? Dobrze kojarzę?

To o zwykłej dziewczynie;-)