Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Małe tęsknoty


anna_rebajn

Rekomendowane odpowiedzi

Zasłuchani w słowa innych
przestajemy słysześ siebie
i gonimy echo prawdy
którą rozniósł wiatr po niebie

zagubieni w centrum świata
wciąż szukamy serca ciszy
nieświadomi że to ona
pierwsza myśli nasze słyszy

nadzy w wiarę umieramy
że zdążymy dojść do celu
co się ukrył na dnie duszy
niewidoczny dla tak wielu

urodzeni bez niczego
nieustannie szczęścia głodni
wypuszczamy je z oddechem
jak gołębie z ciepłych dłoni

zaszukani niepotrzebni
ptakom bliżsi co bez siły
w błękit nieba zapatrzone
pełni tęsknot odchodzimy

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

nie lubię wierszy rymowanych
myślałam, że będzie to kolejna sieczka;)
ale nie, Ty rymujesz inaczej - na szczęście
żadne tam 'słowa' - 'głowa', 'ręce' - 'męce' - i za to plus
utrzymujesz rytm przez cały wiersz, ok
ale na tym zalety wierszyka moim zdaniem się kończą
w miarę sympatycznie, pewnie, ale co kto lubi
sugestii do poprawek brak - bo to nie moja bajka;)

pozdrawiam, ola

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

zachwycający wiersz Anna, mówię to naprawdę szczerze.
z podobny stylem pisania spotkałem się czytając tomik
wierszy który ostatnio nabyłem Płockiego poety
Krzysztofa Cezarego Buszmana pod tytułem
Najwcześniej później-polecam-godny uwagi.
Jeszcze raz gratuluje i pozdrawiam Waldemar

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ludu mój ludu, cóżem ci uczynił? W czemem zasmucił, albo w czem zawinił? Jam cię obdarzał potęgą i chwałą, Tyś Mi odpłacił obrazą niemałą   Ludu mój ludu, cóżem ci uczynił? W czemem zasmucił, albo w czem zawinił? Jam ciebie bronił przed Szwedów potopem, Tyś w me świątynie raczył rzucić błotem   Ludu mój ludu, cóżem ci uczynił? W czemem zasmucił, albo w czem zawinił? Jam tobie karty historii malował, Tyś Mnie z pogaństwem ohydnie szkalował   Ludu mój ludu, cóżem ci uczynił? W czemem zasmucił, albo w czem zawinił? Jam przecież bronił jasnej Częstochowy, Tyś się odwrócił do swych bożków nowych   Ludu mój ludu, cóżem ci uczynił? W czemem zasmucił, albo w czem zawinił? Jam ci dał łaskę ogromnej odwagi, Tyś się dopuścił wobec Mnie zniewagi   Ludu mój ludu, cóżem ci uczynił? W czemem zasmucił, albo w czem zawinił? Jam ciebie bronił i przed poganami, A ty chcesz bratać się z heretykami   Ludu mój ludu, cóżem ci uczynił? W czemem zasmucił, albo w czem zawinił? Jam cię wspomagał w czasie okupacji, Tyś się dopuścił niechlubnej narracji    Ludu mój ludu, cóżem ci uczynił? W czemem zasmucił, albo w czem zawinił? Jam ci po wojnie zesłał uwolnienie, Tyś Moje imię dał na zniesławienie    Ludu mój ludu, cóżem ci uczynił? W czemem zasmucił, albo w czem zawinił? Jam cię uwolnił od rąk komunizmu, A ty ulegasz wpływom modernizmu      Ludu mój ludu, cóżem ci uczynił? W czemem zasmucił, albo w czem zawinił? Jam cię otoczył blaskiem swej światłości, Ty się dopuszczasz wstrętnej rozwiązłości    Ludu mój ludu, cóżem ci uczynił? W czemem zasmucił, albo w czem zawinił? Jam chciał uczynić z ciebie swą winnicę, A tyś szatańską wybrał błyskawicę 
    • @Corleone 11 Istotnie! Ciekawy temat. Widocznie w tej przestrzeni człowiek po prostu musiał zaistnieć. Pozdrawiam Cię.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @viola arvensisMiło mi! Dziękuję!

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @orenzUrok i czar starych kościołów przyciąga wielu ludzi, ja również lubię odwiedzać takie zabytki. Odnośnie do powyższego cytatu, który daje do myślenia i porusza zmysły, myślę, że groby istotnie są puste. Krążą wokół nich wspomnienia, a ciało powoli zamienia się w proch, chyba, że po śmierci już zostało poddane kremacji. Puste groby, bo zgodnie z wiarą chrześcijańską i nie tylko, dusze wracają w wymiary niebiańskie. Wiersz na piątkę. Pozdrawiam.
    • @agfka   Nie da się ukryć. Dziękuję i pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...