Między drzwiami a drzwiami

Już na progu stojąc domu
naznaczeni piętnem śmierci
jeszcze klamka nie dotknięta
ledwie żywi już przeklęci

Wewnątrz cicho że aż pusto
każdy kąt zapełnia myślą
dawna pustka nagle ciasna
tylko czas z niej znika szybko

W głebi chaos że aż boli
milion pytań jedna całość
miliard sekund w drobnych gestach
a znów czegoś brakowało

Drzwi zamknięte wyjścia nie ma
i zniknęła czyjaś strona
zapisana drobnym maczkiem
z pajęczyną wymieciona.

Nic na progu dla wieczności
łzy w pamięci czas pościerał
kontur rozmył się w przestrzeni
ktoś następne drzwi otwiera

W międzyczasie między drzwiami
można dostrzec ten sam obraz
w którym świat wirując tańczy
raz w objęciach zła raz dobra.

może lepiej drugi wers pierwsza strofa:
Naznaczeni piętnem śmierci

dwa razy "wewnątrz"

pozdrawiam Jacek

płynnie lekko o ciężkich sparwach
pozdrawiam plusem annoR

kurcze - podoba mi sie :) ostatnia strofka taka trochę patetyczna - ale zasadnie - właśnie taka wieńczy dzieło
pozdrawiam
v