mi.ość na szezlągu zoned

Od ponad wieku, wypełnia salonik rzekłbyś kanapa, lecz inaczej zwana,
Stelaż z mahoniu, materiał czerwony, to stary szezlong - albo otomana.
Tkwiłby ten mebel cały wiek następny, miękkością swoją służąc każdej parze,
Lecz los okrutny w złości niepojętej zesłał bieg innych tych najgorszych zdarzeń.

Przybyła para, rozpalone lica. Postury słusznej, ponad meter wagi.
Ona nietknięta prawdziwa dziewica, on już z niejedną piwo sobie ważył.
Czasu, jak zwykle, bywa zawsze mało. Przeto od razu wzięli się do rzeczy.
Zgubieni w fałdkach rozkosznego ciała, mieli co pieścić - temu nikt nie przeczy.

Ogniste wrota, naciera jelonek, lecz zamek sztywny - ani myśli ulec!
Dziewica w sile lat dzieści skończone więc skok z rozbiegu - ona wrzeszczy z bólu.
Gdyż razem z zamkiem sprężyny strzeliły dziurawiąc ostro niewiastę od tyłu.
Przebite lędźwie i krew tryska z żyły. Zwieńczył tę mi.ość operacją chirurg.

Wiekowy mebel żywot już zakończył, lecz jeszcze zechciej morału wysłuchać;
Jeśli przypadkiem z dziewicą się łączysz, to zapamiętaj: pod pupę - poducha

Ogólnie to strasznie mi się spodobało, w tym wypadku sam nie wiem, czy to zoned, czy kawał dobrej, pisarskiej roboty...
Pozdrawiam.

22 zgłoskowiec???
ła ;)
To wierszyk o takim nieinternetowym pokoleniu, wyciągnąłeś Autorze jakiś swój utwór sprzed lat! teraz wszystkie takie wyszkolone, że fakt nie miałby prawa się wydarzyć (inaczej mówiąc: czysta (re)kreacja :)
pzdr. b

Cholera, odechciało mi się seksu.