umiesz mamić

tylko ci powiem że umiesz mamić
sklejając słowa wersami pragnień
uczucia mężczyzn chyba masz za nic
wołając chodźże niech wreszcie stanie

za dość cierpieniom tych w nas ukrytych
chociaż różowe zwiesz je szafirem
tłamsiłaś noce co niespożyte
gorącą miłość okryły kirem

teraz jak źródło strofami tryskasz
przyciągasz owszem jak łaźnia w Peszcie
ta nasza miłość miała być czysta
a dzisiaj krzyczysz no właźże wreszcie

w ten ogród kwiatów skropionych rosą
dojrzyj stokrotek radości tycie
mogłaś mieć niebo z gwiazdami nocą
gdybyś kochała przez całe życie

Dziękuję Jacku :)

tak czasem bywa, gdy się przesyty
w gwiaździstość nieba cudnie ubrane
znudzą dostatkiem, wtedy w kałuży
wolą się kąpać, wody źródlanej
już nie smakują, czyste jeziora
nużą spokojem, sadzawki lepsze
w mule utaplać, pomieszać z błotem
potem piekielne przemierzać cierpce

można zabronić, a wolna wola?
tam satysfakcji wielbię posążek
gdzie zdecyduje - zostaję z tobą,
a dla pewności sam się przywiążę

"miłość okryta kirem" - nie! nie!
Reszta OK! Pozdrawiam.

ach, te dwulicowe przerzutnie ;P
bestie! ;P

czytałam Pana dużo lepsiejsze :-)
pozdrawiam serdecznie.

Jacku, który Ali mam przeczytać przed Twoim?