atawizm

głód

kamień paląc mięśnie
wymusza kroki
kurczy do opuchlizny
drżą zęby i paznokcie
oczy szybsze
od gęstniejącej śliny
byle nie zasnąć
ile jeszcze
w krzepnącej krwi
ile zostało

strach

wznosi się gardłem
pełznąc do oczu
opóźnia start
ręce drgają
potrzebą biegu
tłamsi i wyzwala
bezwolnie po nogach

mięso

odarty ze skóry
słodki zapach czerwieni
paruje wiążąc ofiarę
zamyka łańcuch
zmieniając
to samo w to samo
białko w białko

adrenalina

dreszcz od pępka do paznokci
szybkość wyprzedza wzrok
zaciera głód i strach
prowadzi do mięsa
tam gdzie boją się zajrzeć
ci co nie chadzają krawędzią



szafują człowieczeństwem
nadane prawa podpierając Bogiem
odpowiedzcie mądrale
co i w tym wieku zza
drutów wygląda

Za mądralę się nie uważam ale wydaje mi się, że słabiutki wiersz.

Konstrukcja mocno zagmatwana. Adrenalina jako atawistyczny " przewodnik " ( zaciera głód i strach, prowadzi do mięsa ) nie współgra mi z puentującym, kolejnym " wiekiem drutów ". No i jeszcze dziwaczne, nieuzasadnione " kwiatki " : kurczy do opuchlizny, szybkość wyprzedza, zapach - odarty ze skóry, paruje, zamyka, zmieniając.
Nie przekonuje. Być może, chciałeś objąć słowem zbyt dużo.