jest zwyczajnie

zaledwie umarłeś a tutaj już wiosna
trawniki nie chciały zaczekać z zielenią
a nasza polana też cała w pierwiosnkach
i tylko gdzieś we mnie szarugi jesienią

kałuża przed domem niedawno nam wyschła
więc twoje kalosze schowałam na strychu
i jeszcze pulower co w ganku wciąż wisiał
i beret zwinięty jak kociak w koszyku

wiem wrócić nie możesz więc jakoś to będzie
wieczorem usiądę na naszą wernadę
i druty rozłożę (kupiłam już wełnę)
i może choć ręce robótką się zajmie

ja myślę że jesteś choć trochę inaczej
bo czułam cię wczoraj jak z miasta wracałam
i włosy wymknęły się z chustki za wiatrem
jak kiedyś gdy jeszcze nie byłam dość stara

dla mnie bardzo:):)nie wiem tylko czy ,,w ganku'', czy ,,na ganku''...ppozdr.

pomysł przedni ale wymaga sporo pracy warsztatowej
za dużo i albo spowalnia czytanie w każdej strofie rozpoczyna 2 ostatnie wersy albo wywalić
trochę nieporadny styl np
a nasza polana też cała w pierwiosnkach
i tylko gdzieś we mnie szarugi jesienią
itd
pozdrawiam Jacek
ps. po polsku w ganku zwyczajowy rusycyzm - na ganku

lirycznie ot co czy jakoś tak, serdecznie J.

Mnie wiersz bardzo się podoba, nie dostrzegam
nic co bym mogła uznać za błędne.
"Ganek" jest to słowo wieloznaczne, jednak same ganki - przybudówki,
również bywają różne; bez okien i drzwi albo zabudowane. Jeśli jest to
ganek ze ściankami, oknami i drzwiami, to moim zdaniem, w pełni jest
uzasadnione użycie "w ganku", a nie "na ganku". Już gdzieś w literaturze się z takim określeniem spotkałam.
"a nasza polana też cała w pierwiosnkach
i tylko gdzieś we mnie szarugi jesienią"
Piękny urywek, doskonale oddaje smutek : "gdzieś we mnie szarugi (w domyśle: się)
jesienią ( co robią: jesienią, jako czasownik). Jeśli już, to zastanowiłabym się nad:
"wieczorem usiądę na naszą wernadę" (czy może na "naszej werandzie"- nie wiem)?
Piękny monolog, dzielenie się tym, co obok, z kochaną, nieżyjącą osobą, jak gdyby
ona ciągle była z peelem.
Serdecznie pozdrawiam
- baba