samarytanka

Wierzyłeś że starość to przecież nie ty
odrzucałeś śmierć tak po prostu
jak rękę odrzuca kto nie chce pomocy

mówiłeś o sobie
to tylko zmęczenie
przecież w głębi tak bardzo jestem młody

z uśmiechem wracałeś pod matki ramiona
w podwórka gdzie płoty i bramy znikały
gdzie chłopcy wciąż na boso
choć wiem że ich nie ma

odpowiadałam uśmiechem
przecież było ci dobrze

znów mogłeś jeść chleb ze smalcem do syta
gonić kury i śmiać się że ślepną wieczorem
gdy ty widzisz dobrze

mówiłeś
plecy od pracy tak bolą to nic
przyjdzie jesień odpocznę

i wracałeś na łąki po zapach siana
pytałeś czy czuję
a potem zamykałeś drzwi bo przeciągi niezdrowe
zostałam ma progu

odszedłeś zdziwiony

Odeszłeś?

Bardzo ładny wiersz, zastanawiam się czy nie lepiej
"boso" ("na bosaka").
Pozdrawiam serdecznie
- baba

Zawsze mam problem z formą "odejść". Poprawiam na "odszedłeś".

ja bym zakonczyła na tym ,zostałam na progu''.Reszta jest latwa do wywnioskowania:)pozdr.

Myślę podobnie jak Bernadetta, że bez ostatniego wersu
byłoby akurat tyle, ile trzeba, by pomyśleć.
Podoba mi się oczywiście całość.
Serdecznie pozdrawiam :)
Krysia

Refleksyjnie- trafnie uchwycone i z daleka od schematów, bardzo ciekawa warstwa językowa, w połączeniu z tak trudnym tematem tworzy zadziwiający efekt - udany wiersz.

Pozdrawiam.

Też się zastanawiałam nad zmianą końcówki, ale miałam pomysł na przesunięcie, "progu" do tytułu. Na razie eksperymentuję z wierszem bez rymów, bo nie mam w tym wprawy, więc pozytywny odbiór jest dla mnie zaskoczeniem. Dziękuję za komantarze - bez wyliczania, wszystkim.

nawet potrafię przełknąć bez większego narzekania.

ooo ;) Anno, zmiana stylu? pozytywnie, chociaż drażnią mnie pewne fragmenty, np.:

Wierzyłeś że starość to przecież nie ty

przecież w głębi tak bardzo jestem młody

z uśmiechem wracałeś pod matki ramiona

(jakby się naroiło "esiów" ;))


i tak, podobamisię.

aha, "ma" zamiast "na" gdzieś tam po drodze (mam nadzieję, że to literówka, bo inaczej
runie mój cały światopogląd :D)