świt

a gdy mi smutek ciszą dokuczy
gwiazdami spłynie siwulec księżyc
zbudzę na strychu książkowe duchy
pośród pajęczej przędzy

będę wertował czytał odkurzał
ożywię ludzi zdarzenia rzeczy
aż zbulwersuję anioła stróża
ręce załamie etyk

obudzę prawdy śpiące w milczeniu
wplecione skrzętnie pomiędzy słowa
co na dnie duszy w kąciku cieni
brzęczą jak czarny owad

niech się rozpełzną larwy obślizgłe
granatem bluźnierstw z Pandory puszki
system wartości obrócą wniwecz
i każą żyć bez ustępstw

lecz nagle bledną granaty czernie
w ciepłych kolorach porannej zorzy
ktoś zresetował ducha odmienił
od nowa będę tworzył

Witaj Jacku - możesz tworzyć od nowa ale tego wiersza
nie resetuj bo jest bogaty od początku aż do końca.
Przemawia do mnie zgrabną poezją w każdym swym
miejscu .
Dobrze że zajrzałem - bo zbyt wiele bym stracił .
A tak poczułem się jakby w w innym bardziej
radosnym i troszkę smutnym zapomnianym
świecie.
pozd.

wiersz ujmuje treścią i formą dobrze się czyta
(4zw 3w - wniwecz)

pozdrawiam

Jacku
Bezsenne noce bywają straszne.
Długo oczekiwany świt kończy noc i rozpoczyna dzień.
Zmiana nocnych kolorów optymistycznie nastraja.
Nastroje, emocje - pięknie:)
PozdrawiaM.

Waldemarze dzięki, ale jak się domyślasz fachowcy zeżrą

pozdrawiam Jacek

dzięki aż zajrzałem do słownika
pozdrawiam Jacek

Jest coś takiego w każdym poranku co resetuje problemy nocy i dnia poprzedniego
zaczynasz od nowej kreski
pozdrawiam Jacek

nic nie resetuj bo ja tak lubię
klimatem wierszy jak ciepłym pledem
owinać troski od życia uciec
wiersz mi rozjaśnia gwiazdy na niebie...
pozdrawiam Jacku:):)

dzięki i pozdrawiam Jacek

Wpływ natury i zjawisk przyrodniczych na człowieka jest gigantyczny i często pokazywany tak w poezji, jak w teraźniejszej walce "ekoterrorystów" z "plugawymi fabrykantami". Choć można iść w interpretacji dalej - a raczej odwrócić kota ogonem - nuże to właśnie stan psychiczny człowieka - w tym przypadku podmiotu - wpłynął na naturę? Albo - poszerzając horyzont - na całe środowisko, otoczenie? Hum, tak to widzę. Ale ja lubię z igły widły czynić...

Podoba się, ciekawy utwór o niezwykłej, acz nie nużącej (bo ogromnie interesującej) formie :)

Przykuwa uwagę! Pozdrawiam!

PS. "Resetowanie" zawsze przypomina mi o moich problemach z komputerem... oraz świetny dowcip o mechaniku, chemiku i informatyku jadących samochodem. :D

Jak forma może nużyc i być interesująca ?
Tu pewno nie o wiersz idzie ale o jakąś "chodzącą formę"
dzięki za wgląd pozdrawiam Jacek

Nic nie napiszę
bo zakłócę ciszę
co mnie rozczula po pięknym utworze...

dziękuję i pozdrawiam Jacek

Kiedy oblepia szczelnie oczy
koszmar zbyt gęsty, świtu złodziej,
chciałabym wierzyć, że po nocy
będzie po wieczność dzień nadchodził...

Ładnie, Jacku. Jam Ci fachowiec od literatury akurat, ale nie krytykuję. :-)

ale fajnie, budujący ten świt, serdecznie (:J.

nie musisz wierzyć bo i po co
codziennie rano świt Cię budzi
koszmary giną razem z nocą
a serce rwie się znów do ludzi

pozdrawiam Jacek

świt zawsze coś buduje:)
Pozdrawiam Jacek

prawda, i dobrze ze jeszcze na strychu są ksiażki, bo ostatnio preferuje się czytanie przez internet,
stwierdzam; nic nie zastapi książki w dłoni
dobry wiersz jacku
Pozdry W>J>

a stare powieści są szczególnie fajne
pozdrawiam Jacek

Podoba mi się Twój świt Jacku :)
pozdrawiam