Gdy wychodzi ze snu wiersz

Szedł poeta nocą
A schody były kręte i długie
A noc była ciemna i cicha
I nie widział poeta nikogo

Przystanął nad schodem którym
Ze zmęczenia słaniał się i kładł
I usłyszał Głos
Co szumiał jak wiatr, jak las

A Głos mu oto rzekł
By śladem natury szedł
Zapomniał o tym co ból, co strach
Zapomniał, że wiarę miał

Więc rozebrał się poeta
I choć już bez spodni, koszul też
I choć już na boso
Wciąż w górę szedł i szedł

Aż zmierzył poeta ciemność
I gołości blady świt
Aż zmierzył poeta inność
I swój własny kres

A na końcu było okno
I schodów z dali senny szept:
„Patrz, patrz panie Poeto
I naucz latać się”.

I poeta spojrzał nie raz
Przez łzy, przez sny,
Przez słowa
Powiedział w końcu

Ty

On wyszedł ze snu. Zapisany w nocy po omacku na kartach Mickiewicza, które miały być zeszytem. Głupi błąd ciemnosci. Zapis nieświadomego. Dlatego też można zarzucić wiele formie i pewnie nie tylko, bo nie zmieniłam żadnego słowa, nie wiem też czy wszystkie odszfrowałam dobrze. Sny można tylko interpretować. Może ktoś wyczyta z tego coś dla siebie, coś co ja wyczytałam dla siebie, a co wydaje mi się ważne. O tyle o ile.

chyba chodzi o "Przystanął nad wschodem który",
"I usłyszał Głos" bez poeta,
"By śladem natury szedł" tak trochę bardziej po polsku
"I choć już bez spodni, koszul też" to ile tych koszul miał.
"I choć już bez spodni i koszuli" będzie lepiej
"I poeta spojrzał nie raz
Nie dwa, nie trzy" za dużo tej wyliczanki, wystarczy "nie raz"
To takie małe korekty, ale autor może mieć inne zdanie i je uszanuję.
poza tym do przeczytania.pozdro i pisać dalej

Chodziło o "schodem którym" [nad któryms], o "koszul też" [koszulę i bieliznę na przykład] - zwykłe zabawy słowem, jego formą, które coś znaczą i chyba jednak jakoś z tym znaczeniem sobie radzą. Ale myśle o tem - "Przystanął nad wschodem który" - wnosi dużo do wiersza, musze pomyśleć tylko czy plynie z całością. Co do wyliczanki na końcu to też do przemyślenia - cały wiersz opiera sie na wyliczeniach i powtórzeniach, ale może rzeczywiście. Resztę zmieniłam.
Cieszę się, że znalazł się ktoś, kto nie tylko przemaszerował obok.
Dziękuję za propozycje zmian. I nie tylko.

Pozdrawiam,
asia

niestety:(pozdr.

i całe szczęście;] pzdr.

urzeka nastrój liryczny i tajemniczy i tak stopniujący wers po wersie tę historię opowieść.
podoba mi sie i czytałam nie raz i tu wrócę przeczytać...:)

pozdrawiam

A wróć, wróć, bo ja też tu wrócę...
Dziękuję :]

Pozdrawiam,
asia

piękny wiersz ... w głowie nie mieści takie to wzruszeniowe, aż chciałoby się wiedzieć więcej o poecie i ... :) tak to coraz realniej czytam i łzy nieraz trudniej ukrywać i teraz :) oby z usmiechem coraz większym :D:D

Piękny? Nie wiem czy taki piękny, nie wiem czy cokolwiek może być piękne, ale jeśli tak
to jest to ten moment, kiedy jeszcze o tym nie wiemy. Więc tutaj [w wierszu] bedzie to chyba droga.

W każdym razie dziękuje:]

Pozdrawiam,
Asia