Nie klękam

przed wizją zdławionych niemocą dni
schodów wznoszeniem i upadkiem
wolności zmianą w obowiązek

poddawać się ciężko gdy łatwo śnione
zwycięstwa umierają przypadkiem
nikt nie nazywa siebie bogiem

ból kolan nie pozwala

Wizja, upadek, wolność, zwycięstwa, nikt, bóg, ból kolan...niemoc jest w tym przypadku na tyle odrealniona i ukoturniona, że nie pozwala przejąć się za bardzo cierpieniami peela.
Odbiór obojętny...

Nie klękam- pierwsza zasada heteroseksualnego faceta.
Puenta trochę mnie drażni. Z tego wynika, że każdy może być bogiem, jak zakupi sobie ochraniacze na kolana. ;)
"Zwycięstwa umierają przypadkiem" - bez obrazy, ale wydaje mi się, że gdzieś już to czytałem.
Pozdrawiam.

Tak jest. Początek ciągnie do góry, do góry.. a potem bęc, na kolanka. Ale czy dobrze to, czy źle? Hm, ja czuję się jakbym spadł z trochę zbyt wysokiej "góry", trochę zbyt wysokiej..

pozdrawiam s.

:)
ej, uszy do góry!
spotkaj się!
:)))

chyba za bardzo chciałeś napisać wiersz, a wyszło dziwo, w którego autentyczność niezbyt mogę uwierzyć; jak dla mnie za dobrze napisany ;)

Pocieszające, że nie sławny „kosz”. ;)
Pozdrawiam Krzysiek

Miało być wieszydło, a wyszła reklama ochraniaczy na kolana.
Się nie obrażam, nie wiem gdzie te "zwycięstwa" już mogły sie objawić.
Pozdrawiam Krzysiek

Spadanie, to chyba całkiem ludzka rzecz.
Pozdrawiam Krzysiek

Pewnie, pewnie niebawem. ;)
Pozdrawiam z bliska.
Krzysiek

O dziwo, ten wiersz przylazł razem z moim ulubionym filmem. Tak sobie.
Autentycznie.
Pozdrawiam Krzysiek

ktoś mi kiedyś podpowiedział : poczytaj Kurca ...
przeczytałam

i nic ...


nie zapamiętam

ja nie bardzo rozkminiam potrzebę klękania, przyznam się
jeśli już miałabym 'niepozwalający' ból kolan, spokojnie mogłabym ogłosić się bogiem, choćby dla niepoznaki oraz, by nie klękać
natomiast, jeśli te kolana mają świadczyć oi wyrobieniu się podczas klękania, to po cóż ta cała tyrada wcześniej.
wierszowi powiem tak: leżeć wiersz! leżeć!

pozdrawiam z bezsenności warmińskiej ;)

a, wie Pan, tak sobie myślę, ze o ile dobrze przeczuwam temat, dobrze zrobiłoby mu przyjrzenie się El Greco, dziwny malarz, dość przewrotny, by fajnie zabarwić wiersz o klękaniu.

:)

Ech...albo to nie ten Kurc, albo ktoś się pomylił.
Pozdrawiam Krzysiek

Po pierwsze, jaki ja tam pan, raczej Krzysiek.
El Greco, ciekawe pomysły i kolory.
A co do wierszydła….”jeśli już miałabym 'niepozwalający' ból kolan, spokojnie mogłabym ogłosić się bogiem, choćby dla niepoznaki oraz, by nie klękać”.
Pozdrawiam Krzysiek

Wydaje mi się jednak, że po przeciwbólowych wszyscy czują się jak bogowie.

Mało oryginalnie, też zdrówka życzę.
Krzysiek

Do czasu perforacji żołądka.
Pozdrawiam Krzysiek

przypomniałeś mi dowcipnego kolegę,
który wychodząc od znanego z wybuchowości dyrektora, rzekł:
- ale go o... doliłem!!!
(po czym, z błyskiem w oku
otrzepał kolana i wyszedł)
;)

Wiersz byłby fajny, gdyby tę nadnaturalność obrócić w żart.
Pozdrawiam.