dzban

przyjdź przy kominku usiądziemy
by kryształowy dzban wypełnić
znowu zaczniemy zbierać chwile
chociaż przed nami blask jesieni

ten dzban już nie raz nam z rąk wypadł
i na kawałki się rozleciał
posklejaliśmy zrozumieniem
by wejść w następny istnień etap

to fakt że nie da się napełnić
gorącym płynem cichych pragnień
i nie udźwignie też kamieni
z rzeczy przyziemnych tych nieważnych

ale doń czułość można zbierać
radości smutki wspólnej weny
zwykłą miłością chociaż teraz
ten kryształowy dzban wypełnić

Bardzo łądny, rytmiczny wiersz o "zwykłej miłości" w jwsiennym już wieku. Bardzo nastrojowy.
Ale pozwól, że swoim zwycajem napiszę, co bym wyszlifowała na Twoim miejscu. :-)

podoba mi się zarówno klimat wiersza (i kominek:)) jak i "dzban"

ale doń czułość można zbierać
radości smutki wspólnej weny
zwykłą miłością chociaż teraz
ten kryształowy dzban wypełnić

po prostu zabieram to do mojej kolekcji, przy kominku w zimowe wieczory zawartość Twojego "dzbana" ze mną będzie :))

serdecznie pozdrawiam Jacku :-)
Krysia

wiersz o jesieni życia, o zapomnianych złych chwilach z przeszłości (rozbity dzban), jak również o dniu jutrzejszym i jego tajemnicami, a także akcent o miłości na dobry finał
pozdrawiam
r