Jak napisać historię o samotności

Generalnie jest fajnie. Zastanawia mnie tylko czy "opowieść" z początku 2 strofy musi posiadać określenie "smutną" no i ten Bałtyk... nie powiem że Adriatyk albo może Jońskie, właściwe po co, skoro może to być jezioro, rzeka... niech będzie uniwersalnie :)

Bardzo to jest zabawne:-)
I - ile w tym mądrości!
Zygota jest kroplą, niekoniecznie kropką nad "i". Fajne:-).
Pozdrowienia, K. - E.

Mało poetycko, ale widzę ten obrazek....
Chłód Bałtyku w puencie pasuje znakomicie.
Zygota mnie rozśmiesza. Jeszcze bardziej - przysypywana piachem.
Nie wiem, czemu... :)

Krzysiek, chłód Bałtyku w puencie - to zachwyca, reszta ciężka, proza...
Pozdrawiam :)

Mam wrażenie, jakby podczas nocnych rodaków rozmów, autor z Konwickim i Laskowskim, wymyślali "Ostatni dzień lata" ;)
Zygota, to czas przyszły niedokonany, uczucia na poziomie "komórkowym", daremna próba przełamania samotności. Trochę jestem porażony "zabawno - śmiesznym" odbiorem...
Świetne.

Wyrzuciłbym to cholerne "tylko" ,a potem już czytał bez choler.
Przewrotnie cała siła samotności tkwi w "zygocie"-człowiek rodzi się samotny i taki też umiera.
Znowu przeczytałem z przyjemnością.
pozdr