najprościej

przepowiadamy wiatr
patrząc pod słońce
tak samo od wieków

wróżymy z wosku
szukając odpowiedzi
na nie zadane pytania

a boimy się nie bać
tego co widoczne
w dziecięcym bajaniu
Nikifora

Ładnie i jasno o tęsknocie za prostotą.
Na moje czytanie za dużo o "dziecięcym".

PS
Chyba spacja się wbiła nieproszona między "nie" i "zadane".

"dziecięce bajanie" Nikifora nie było dziecięce, tylko bardzo dorosłe, choć bardzo ograniczone poprzez brak talentu i umiejętności...byłem niedawno w Krynicy w muzeum Nikifora i nie mam już wątpliwości, że z prymitywnego pacykarza na zamówienie społeczne zrobiono w Polsce Ludowej ludowego artychę, którego namaścił Zachód...pewnie w tym infantylnym malowaniu było coś z dziecięctwa...ale jak sądzę, była to tajona tęsknota za możliwością swobodnego podróżowania ( stacja, tory) - sam jako dziecko patrzyłem na tory wietrząc przygodę...więc nie o prostotę tu idzie, raczej o pragnienia bycia równie swobodnym jak podróżni, których Nikifor obserwował na krynickiej stacji...co zresztą charakterystyczne - stacje są na ogół wyludnione, jakby sama przestrzeń wzywała...