****

wiatr miłość rozmazał na szybie
cielesność wyraża potrzeby
ścisk powiek i szansa by przeżyć
namiętność omamy i wizje

śmierć stoi na progu istnienia
rozrywa niechciane owoce
myśl łomot zagłuszy dyskotek
zliczone maleńkie cierpienia

ktoś rozbił kamienne tablice
świadomość plądrują profani
jad z doktryn na siłę wciskanych
zniewala umysły i życie

dzień każdy przynosi tragedię
ostoja porwana na strzępy
znów wiernych w kościołach jest więcej
czy starczy dla wszystkich miejsc w niebie

Wiele jest mieszkań u Pana. Dobre Jacku, smutnawe. Pzdr.