Suka

Czy wie pan, jak trudno być suką? Jaki to straszny ból!...
Być bezpańską, miłą suką. Łasić się do ludzi, żebrać o krztynę ciepła, o kawałeczek miłości – jakiś taki surogat, bo przecież miłości nie ma w kawałkach. Poćwiartowana może być tylko wieloetapowa śmierć.
Nie, wcale nie chodzi o jakiś tam dach nad łbem, o jakiś ochłap, o utrzymanie. Daję sobie radę na dworze! Ci, którzy myślą, że zabiegam tak żarliwie tylko o wygody materialne, widocznie sami są niezaradni i nie mogą zrozumieć, że nie tylko o to może w życiu chodzić.
Łaszę się więc, przymilam, kręcę czymś tam z tyłu, skomlę, proszę... Chcę miłości w najczystszej postaci. Pragnę żyć dla kogoś, być mu potrzebna. Będę dla niego polować, znosić najlepsze smakołyki, będę go bronić własną piersią, osłaniać własnym życiem, otaczać najwierniejszą opieką, strzec naszego wspólnego domu. Wychowam mu młode. Nie będzie musiał się nimi zajmować. A w przyszłości one przyniosą mu chwałę i zagwarantują dochód. Bo jestem rasową, piękną suką.
Dlaczego więc ciągle dostaję kopa w żebra? Dlaczego śpię sama w zimnej norze, bojąc się własnego cienia i nienawidząc siebie za to, że nikt nie chce mnie przygarnąć na stałe?
Bo na chwilkę to się zdarzało wielekroć. Ileż to razy byłam przygarniana na jeden dzień, na jedną noc, na tydzień, miesiąc, rok, na kilka lat... A potem wypędzano mnie z domu albo porzucano na obcej, zimnej drodze...
Czy jestem zbyt parszywa? Zbyt leciwa? Zbyt piękna? Zbyt mała? Zbyt duża? Zbyt łagodna? Zbyt agresywna? A może po prostu zbyt zabawkowa?
Brzydkie psy mają swoich panów. A ja zawsze byłam tylko na chwilkę.
Wiem, że lepiej byłoby się nie urodzić.
Rozrywkowa, rasowa suka - dopóki panu nie zdarzy się nowy kaprys.

Ciekawy monolog, ciekawy... ale mało :)

Pozdrawiam.

mała wielce wstrząsowa i wstrząsająca miniaturka, taka mała, a tak wiele w niej bólu i tęsknoty.
umiesz, Oxy, jak nie wiem co - skondensować i przywalić.
serdeczności i buziak!

Dziękuję za sukę. Tak niewiele mówi tak wiele.

Pozdrawiam

Gdybym siebie widziała.
Dzięki!
Pozdrawiam... L.