podkłady zakładek

Między językiem a podniebieniem czuje się pustkę soczystą, jak w środku brzoskwini po wydłubaniu pestki. Czasami liże się tę pustkę i próbuje smakować. To jak latanie we śnie, boisz się, że spadniesz, stracisz kontrolę nad celem i przyczyną. Rośniesz. Prędzej czy później dowiadujesz się, że śmierć istnieje. Czaisz się na nią i badasz. Najpierw z ciekawością, później przychodzi fascynacja i strach. Boisz się; znikasz z pola widzenia; pstryk, i po wszystkim.
Nie zapominaj, że czasami wracamy. A sen może nas nie przyjąć w siebie.

Pada od kilku dni. Praktycznie bez przerwy. Wyobraź sobie nieustającą ścianę wody atakującą to, co próbujesz zobaczyć.

Usiądź i zapomnij, kim jesteś. Poczuj się fragmentem swojego oka. Poczuj swoje oko, jego ruch naznaczony wilgocią i ten moment, kiedy oddycha. Jest jak pulsowanie wszechświata. Wiesz, że tam jest i prawie czujesz, ale nie możesz go zmierzyć.

Zrelaksuj się. To tylko próba.

:D

jakaż uspokajająca puenta ;) coś Was wszystkich wzięło na usiłowania metaliterackie - Lechu też krytyczne napisał zdanie :) Kocico, jeśli uwierzę w Twoje zapewnienia, że nie umiesz parać się prozą, to będzie to niezły dowód na to, że ktoś bez kompetencji bierze się za coś i dostaje za to oklaski ;)

Twojej wcześniejszej próbie ustępuje. Tam było więcej fajnego kociego absurdu. Niemniej - Oklaski :)

F.

metaliterackie?
a co to?

to było pisane jak na zamówienie ;) więc wyszło takie, nie inne
postaram się lepiej zabsurdzić następną porcję w pszyszłości

pozdrawiam

Metaliterackie tzn. odnoszące się do literatury i obnażające jej mechanizmy - tekst Lecha "Napisałem zdanie" w zaawansowanym poletku jest bardzo metaliteracki, przeczytaj to będziesz miała pełny obraz. "meta" to taka modna cząstka, począwszy od pospolitej dziś "metafizyki", która z właściwie rozumianą "metafizyką" nie ma wiele wspólnego ;) Słownik to śmieszna rzecz, bo podobno jest "metajęzykowy", a patrzę na moje słowniki i w sumie wszystkie są tylko języka polskiego a nie jakieś z mety ;)

Nie zapominaj, że bywało czasy, kiedy pisało się niemal wyłącznie na zamówienie ;)
F.

aaaa, to o taką metę chodziło ;)

jestem spokojna

pozdrawiam

Przyłączam się do frene(y)tycznych oklasków.
Ktoś , kto potrafi mówić wierszem, bez wątpienia potrafi też (wg. Moliera) mówić prozą.
Prozą do mnie mów, mów prozą...

Ech, nareszcie długo wyczekiwane właściwe skojarzenie ksywy :)

zupełnie grzecznościowo pod adresem Damy przyłączam się do przedmówcy.

nieźle, nieźle, tekst pełen duchowego niepokoju. aż ciarki przechodzą;)!
pozdrawiam

ps. myślałaś nad zawodem psychoterapeuty;)?

i tu mnie masz ;)

ps. ale to było dawno-dawno temu ;)

pozdrawiam

zaciekawiona Jej kocim rodowodem i miniaturową porcyjką, za którymi przepadam

wpadłam w interesującą przestrzeń, jednak, jak dla mnie zbyt częste przejścia od smakowania, czucia, lizania, latania, czajenia, badania itd
Na szczęście Nakazujesz przysiad, choć brakuje podparcia, dobrze, że na chwilę Skupiasz uwagę na oku, lecz znów te nakazy i w końcu Stwierdzasz za czytelnika, że czegoś nie może
ojojoj
a może czerpać z kociej natury, troszkę wolniej, poprzeciągać dłużej pewne kwestie, by znienacka jednym susem dopaść
potencjał duży
pozdrawiam

to dopiero początki
mam poetyckie raczej zacięcię niż prozatorskie
a że lubię krótkie formy - stąd pewnie takie krótkie (ale treściwe ;) zdania...
i miniatura

jeśli kiedyś spróbuję jeszcze pisać prozę - wezmę sobie do serca rady, za które serdecznie dziękuję

pozdrawiam

Co, Kicus, wierszyk nie wyszedl :)) czy to rozmowa z GG...?

grrrrrrrrr

wypraszam sobie
:P

z GG, to tylko z Tobą
jestem wierna

i teraz unosząc się dumą - czuję się urażona

pozdrawiam chłodno :P

hehe, i tak Ci nie wierze :)

bo nawet nie wiesz, jak ciężko ugłaskać rozwścieczoną Kocicę
po Twoich komenatrzach sądząc - chcesz się przekonać
:P
pozdr.

Oj, kicia. Zarty to zarty. Od kiedy stracilas poczucie humoru? Fajny tekst przeca jest.

chyba byłam nie w sosie ;)

pozdrawiam

Przeczytałem oba twoje teksty i wszystkie wypowiedzi. Myslę, że się świetnie bawisz i pisaniem, (czy tu powinien byc przecinek?) i dykusją. Chciałbym zobaczyć, co mogłoby z tego wyniknąć dalej.

z pisania czy z dyskusji? ;]
w każdym razie, przyznać muszę: rzeczywiście, nieźle się bawię
ale ciągle oczekuję, że napiszę coś, co ubawi serdecznie nie tylko mnie ;]

pozdrawiam :D

wkońcu i ja dotarłam do Kociej prozy:)

nie mogło być mowy o zawodzie, już z samego założenia. pewne motywy są zupełnie oryginalne i to mnie "bawi" jak najbardziej. szczególnie brzoskwinka i oko. jednak poza tym, zabrakło mi tego czegoś w języku. wyobraź sobie...usiądź i zapomnij...starałam się za tym podążać, ale udało się tylko na chwilę. rzeczywiście tekst uspokaja, ale teraz zmierzam do następnego.

pozdr. a