małe historie

kiedy uświadamiamy sobie
że nic nie jest proste
przestajemy być dziećmi

miałeś pięć lat gdy umarł dziadek
bałeś się o siebie

w ogrodzie na hamaku
dorosłeś w jednej chwili

a babcia jak dziewczynka
uśmiechała się umierając

pomiędzy twoją a jej ciszą
była przepaść

i tylko horyzont ten sam przed oczami

Mnie Anno poruszył ,targnął emocjami!
Moze nazbyt ?Może taki zamiar?!
Pozdrawiam!
A.

mądre zestawienie na kanwie jednego bolesnego zdarzenia... hm. tak sobie sięgnąłem pamięcią do swojego dzieciństwa i mój dziadek był dla mnie kimś... gdy odszedł było podobnie jak w Twoim wierszu... pozdrawiam serdecznie :)))

Taki zamiar aniu. Miał dotrzeć i poruszyć i dobrze, że się udało. Pozdrawiam ciepło. anna

Aniu a ja sobie czekam na Twoje rymowane;)i tak mi sie ckni za nimi:):)Anka wracaj z rymami...ej;)pozdrowki:)Beata

Też najbardziej lubię swoje rymowane. Nastepny będzie dla Ciebie :-))

my z nich
u mnie są w opowiadaniach, rozumiem te emocje
bardzo
i bardzo się podoba
:D