pielgrzym

za tymi których pamiętasz odejdą następni
a po nich kolejni i kolejni
aż wnuki naszych dzieci
zapomną że byliśmy początkiem
albo przystankiem na drodze do nich

zapamiętuj twarze syneczku
starość też jest
choć tak szybko nam znika sprzed oczu

przychodzi z nogami nie do pary
uczuciem znużenia przed i po nocy
wiarą że znów jesteśmy

wtedy powraca się do domu
gdziekolwiek by był
a droga prostuje się sama

stajemy się jak ptaki
lecące w stronę światła
niewidoczni dla tych którzy patrzą

przepiękny wiersz o przemijaniu
:)
Ciebie nie zapomną pokolenia,
jeśli pochwalisz się tym wierszem
bałam się, ale warto (się chwalić najbliższym)
:*
buziak!
jestem tu po raz...kolejny

piękna refleksja Anno
zabieram do poczytania dzieciom kiedyś może... wnukom

ps. a może by tak:

przychodzi na nogach nie do pary?

ale to Twój wiersz

pozdrawiam

dla mnie zwłaszcza druga i trzecia zwrotka Aniu:)...pierwsza bym okroiła;)pozdr.