drobiazgi

a kiedy mi przyjdzie na świat całkiem inny
otworzyć oczy z najszczerszym zdumieniem
pozbieram w całość najdrobniejsze winy
które pamiętam i o których nie wiem

wszystkie zielenie niedojrzałych jabłek
subtelność ciszy pod osłoną drzewa
słowa rzucane by igrały z wiatrem
choćby przez chwilę nim przyjdzie je zerwać

nadzieję na więcej choć dałem tak mało
spojrzenia co gasły jak stare latarnie
jeszcze niepewność brak wiary nieśmiałość
i uśmiech matki że nic nie na marne

jałć, a co to tu robi?
Mmmmmmniam, pyszne, świetny tekst, rymy, a siooo z warsztatu.
Pozdrawiam z szaconkiem :)

ładne mi drobiazgi
:)
HAYQ ma (wyjątkowo - w sensie że zdarza mu się)
rację!
sio z warsztatu!
wyżej
wyżej
wyżej!
piękne to,
Poetko Jedna!(w sensie nie jedyna, ale w momencie czytu - tak!)
buziak! Aniu
:)

A wiecie, że usiadłam do tego wiersza zupełnie bez pomysłu, bo jakoś zabrakło mi ostatnio "weny"... Napisałam od ręki i dałam na warsztat, a tu miłe zaskoczenie :-))
Może rzeczywiście rzucę go na forum, to mnie tam bardziej skrytykują. Pozdrawiam ciepło. anna

taki z doświadczeniem napisany
z rutyną, która tu jest zaletą
bardzo dojrzale
pozdrawiam
r

piękny utwór, co tu gadać, J. serdecznie