bezmiar

jak kot wymykasz się do mnie
przez snu wąziutkie szczeliny
jest dłoń nieprzytomna i oddech
jak motyl na wietrze bezsilny

spod powiek choć jedno wspomnienie
wyłuskać mi pozwól i wykraść
niech drży jak te wierzby jesienne
tak bardzo zmienione od zimna

niech kroplą obmyje brzeg dłoni
co zmarszczki ci studzi i gładzi
by zerwać ten sen nieskończony
co przylgnął tak mocno do twarzy

fajnie się mi czytało
jak jak niech niech co co- troche powtorzeń
ale i tak piękny obrazek, J. serdecznie

Wiersz wydaje się bardzo nastrojowy, delikatny jak mgielny obraz, słowem- impresja.
Chociaż nie jestem zwolennikiem przestawnego szyku wyrazów, myślę, że w tym wierszu akurat tak mi się podoba.

jak kot wymykasz się do mnie
przez snu wąziutkie szczeliny
jest dłoń nieprzytomna i oddech
podobny do skrzydeł motylich

spod powiek choć jedno wspomnienie
wyłuskać mi pozwól i wykraść
niech drży jak te wierzby jesienne
od deszczu zmienione i zimna

niech kroplą obmyje brzeg dłoni
gdy zmarszczki ci studzi i gładzi
by zerwać ten sen nieskończony
co przylgnął tak mocno do twarzy

Judyt - rzeczywiście umknęły mi te powtórzenia, więc poprawiałam. Zostawiłam tylko "niech" bo było celowe. Pozdrawiam ciepło. anna

marku - fajnie, że się podoba, również pozdr. a.

Ładnie tu, tak cichutko...
:)
pozdrawiam

podzielam zdanie i wrażenia marka cz.
podoba się
:))

ii zabrałam do ulubionych, wkrótce będzie cała ko-lekcja:)))

Magdo, olku i Jagodo - dziękuję za komentarze. Pogoda była deszczowa i zimno okrutnie - więc jakoś mi ten wiersz tak się nawinął :-)). anna