wiersz prawdziwego poety o miłości

Kocham mocno twoje dłonie
i najsmutniej dzisiaj tęsknię
a nadzieja w bólach kona
że cię nie zobaczę więcej

twoje oczy jak latarnie
oświetlają moje życie
słowa słońcem są dla róży
którą dałeś mi o świcie

twoje ślady noszę w sobie
(nie umyłam się od wczoraj)
nawet zapach twego swetra
od tygodnia trzymam w dłoniach

jestem śliczna gładka mądra
mam talenty niezliczone
moja miłość jest najszczersza
i nadaję się na żonę

obiad z mięsem przygotuję
bo czytałam o tym wiele
zamiast w piecu zimą palić
dom miłością nam ogrzeję

nawet wiersze umiem pisać
najpiękniejsze oczywiście
a z nich każdy jak perełkę
można znaleźć na top liście

do poduszki się wyżalam
jak kobieta przed kobietą
chyba muszę jeszcze wypić
bo tak trudno być poetą

rymy składam doskonałe
mam wrażliwość serce czułe
wyobraźnię i fantazję
tylko nikt mnie nie rozumie

łzy zalały już sąsiadów
więc ich więcej nie zobaczę
szkoda tylko że z miłości
na papierze głównie płaczę

:)))))))))))))
wielkiej urody wiersz! uśmiechnął mnie z duszy całej, a szczególnie:


twoje ślady noszę w sobie
(nie umyłam się od wczoraj)
nawet zapach twego swetra
od tygodnia trzymam w dłoniach

miłośnie radośnie (nie)wzniośle
zabieram sobie w całości
:D