Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

w kadrze


Rekomendowane odpowiedzi

Po chodnikach pod witryną barwnych okien
przewijają się jak w kinie czarno-białym
wciąż następni (zapamiętać ich nie mogę)
niby różni ale przecież tacy sami

w garniturach i pantoflach pod krawatem
w marynarkach sprzed pół wieku albo dłużej
w długich sukniach lub spódnicach w drobną kratę
gdzie nie spojrzeć wszędzie widać twarze ludzi

czasem tylko bardziej szare bardziej mętne
naznaczone twardym wzrokiem wbitym w ziemię
jakby chciały zniknąć szybciej za zakrętem
gdzie nie trzeba będzie wstydzić się za siebie

a czasami (i tych łatwiej zapamiętać)
idą wolno zawieszeni w próżni minut
ze zmarszczkami które czają się na rękach
by wypełniać drobne kroki każdą chwilą

ktoś ogląda się za siebie ktoś potyka
plecak torba lalka w wózku duży zeszyt
na ekranie w moim oknie wszystko mija
nawet laska w czyjejś dłoni dokądś spieszy

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ciekawy kadr, bogato opisany. Okno na świat, na ludzi... daje do myślenia. Tym bardziej motyw "laski" na końcu... Kojarzy mi się z obawą, żeby "widzenie" nie uciekło.
Pozdrawiam Aniu.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...