półksiężycem uśmiechnij się do mnie

czekaniem się staję gdy ręką lub słowem
próbujesz nadawać nam nowe znaczenie
sięgając do głębi gdzie kąty już twoje
a czas w rytmie serca przepływa przeze mnie
malując na twarzy płomienne czerwienie

w czekaniu znajduję milczenie i ogień
jak lawa co płynąc przez strumienie żyły
spytać nie pozwala czy to krew tak płonie
czy księżyc staruszek tak bardzo się wstydzi
że więcej zobaczył niż ty który widzisz

Jestem tu od niedawna, ale przeczytałem już wszystkie Pani wiersze.

Jedne radosne inne smutno refleksyjne, wszystkie smakowite.

Pozdrawiam

cóż powiedzieć...
pięknie i pomilczeć tylko
pozdrawiam
:D

Nooo... nie ukrywam, że miło mi bardzo, że Ci się chciało do nich zajrzeć :-)). tym bardziej, że nie rozczarowały. pozdr. a

Wiedz Magdo - taka pogoda, że tylko o lawie mogłam napisać :D. a

pięknie, J. serdecznie

Też uważam, że piękny wiersz.
(w pierwszym wersie brak ogonka w "ę")
Serdecznie pozdrawiam
- baba

Pięknie o namiętności, pragnieniu! Liryczny, cudny majstersztyk formy. Śliczności! Para:)

ładnie, podoba mi się zakończenie, szczególnie ten zawstydzony staruszek.. rzadko mamy okazję spotkać starszą osobę która się wstydzi.. rzadko też tak na prawdę kochamy.. "staruszek tak bardzo się wstydzi
że więcej zobaczył niż ty który widzisz" po prostu to napisałaś
pozdrawiam Kacper

Mnie też podoba się ten fragment. Widzieć więcej - o to mi chodziło :-). pozdr. a

Nawet nie wiesz, jak się cieszę, bo miałam watpliwości czy na peno trzymam średniówkę. nie mogłam sobie poradzić z drugim wersem 2 zwrotki. byłam ciekawa czy się tam nie potkniesz. pozdr. a

Ogonek jest ukrył się w tekście i nie chciał wyjść, ale zaraz to naprawię. :-)). a