Zgubiłem alkomat

zapomniałem na którym piętrze mieszkam
po poręczach tarasów zsuwam się
z roku na rok ubywa kilka dni
na obliczaniu wytrzymałości
bez pochwały życia
akcje i reakcje

ale po co mi to

nic wykreślać nie będę
kratownic promili i czasu
mam dość kalkulacji

jeszcze tylko zanim usnę
sprawdzę jak jestem rozpruty
wzdłuż czy w poprzek

rano znów wstanę zszyty
z bólem głowy po narkozie
pójdę na swoje poddasze

super napisany wiersz, refleksyjny na plusior


pozdr,

poddasze jest najbliżej nieba. można zapomnieć ;) świetny wiersz. bardzo.
i szczególnie podoba mi się użycie terminów z dziedziny budownictwa (dziedziny mojego inżynierowania): akcje, reakcje, obliczanie wytrzymałości, kratownice, tarasy itd. no po prostu super! gratuluję i pozdrawiam Krzysztofie.

oby więcej Takich techników mechaników....niezłe!

skradam się, nie widzisz mnie :))
do później! ok?
:)

"z roku na rok ubywa kilka dni"... tak to jest! Świetna obserwacja. Autorefleksja na poziomie: no, no! Cieplutko, Para:)

I słusznie.
Po co Ci to. :)

Dwie ostatnie zwrotki przyciągają uwagę. Środek ciężkości jest w przedostatniej. Świetna!
Środek ciężkości? Skąd mi się to - u diabła - wzięło?..............
Tak się technicznie zrobiło jakoś. ;) Widać - udzieliło się.....

Pisałam wczoraj o MOIM emocjonalnym środku ciężkości.
Myślałam dziś o tym wierszu i stwierdziłam, że może zbytnio skróciłam komentarz - i jest niejasny.... :)
Trzecia zwrotka mnie rozwaliła!
Pierwszy wers czwartej - dobił.
Właściwie - nie rozumiem, czemu......
Ale nie odczepia się od wczoraj.
Znaczy - dobre.
Pozdrowienie. :)