spod dachu wypuszczamy jaskółki

między okrągłością biodra
a ostrością spojrzenia
odkrywałem twoją inność

w dłoniach nie zatrzymasz czasu
mówiłaś
oddechem przesuwając wskazówki

a on jak pies posłusznie
biegł coraz szybciej
ocierając się o brzeg naszych spojrzeń

porządkowaliśmy wnętrza dni
gdzie świt miał frywolność firanki
a wieczór był zaproszeniem dla jutra

nazwaliśmy się domem

teraz, jak wiem jaka jesteś wiotka
doceniam siłę tej poezji, przepięknej, radosnej, wiernej, twojej
:))

Powiedz Magdo, czy zmienia się odbiór poezji, kiedy zna się autora? :-))) a.

Powiedz Magdo, czy zmienia się odbiór poezji, kiedy zna się autora? :-))) a.

zmienia :*
a Tobie nie?
:))
;)

Powiedz Magdo, czy zmienia się odbiór poezji, kiedy zna się autora? :-))) a.

zmienia :*
a Tobie nie?
:))
;)
Chyba tak - autor dopełnia sobą wiersze. Ja tak odbieram np. Krzysztofa, którego wiersze były dla mnie trudne. Rozumiem więcej. Tak bym powiedziała. :-)). a

otóż to :)))))
nie można tego lepiej zdefiniować :)

obcując z Krzychem, nikt by nie podejrzewał, że takie trudy wychodzą spod jego klawiatury
:))))))))))
to zachwyt! sympatia i komplementy! (nie ma co tłumaczyć, Krzychu wie!)

Ty, Agnieszko anno, dopełniasz sobą swoje wiersze - nie wyobrażam sobie, że to nie Ty w nich, a one nie z Ciebie
teraz już wiem, że tak
:))

a wiesz...te jaskółki...to spod mojego dachu na strychu...z mojego opowiadania.
wiem, że nie o mnie, ale dziękuję Aga, zabiło mocno
:*

Jakoś mi się troszkę smutno zrobiło po przeczytaniu, przecież jaskółki to szczęście, może dlatego, że zobaczyłam jak chętnie wylatują w świat. Bardzo ładny jest Twój wierszyk, pewnie różnie można go zinterpretować.
Pozdrawiam Agnieszko
AnkaJ
PS. A prawdą jest, że jak się zna stwórcę, to i dzieło inaczej się smakuje :)

Ja też nie znam Autorki osobiście, a wiersz przemawia do mnie miękko. I zazdroszczę nawet tego pogodzenia się z upływem czasu... Pozdrawiam serdecznie :)

piękny wiersz, dobre porównania.. szczególnie "frywolność firanki" jakoś złapało mnie za serducho.. znalazłem literówkę w "mówiłaś" - 5 wers.
Pozdrawiam Kacper

Nostalgiczny, sentymentalny, prosty,
z pięknymi metaforami, jednym słowem:
bardzo! To o wierszu.
(pierwszy wyraz dziesiątego wersu
- brak ogonka pod "ą")
Serdecznie pozdrawiam
- baba

podoba się! J. SERDECZNIE

Cieszę się, że ładny. tak spobie eksperymentuję z krótką formą :-)). A

Róznież serdecznie -Judytko. A :*

Ogonek już się odnalazł :-)) i jest na miejscu. Sama wiesz babo jak to trudno w tych czasach utrzymać ogonek na miejscu ;-)). A

Literówkę poprawiłam a za frywolność- dziękuję. Kiedy piszę wiersz mam w głowie i potem w czasie czytanie po prostu nie widzę literówek. :-(. A

Wierz mi aniu, że nie masz czego żałować ;-)
Myślę, że dla mnie istotny jest odbiór wiersza właśnie przez kogoś kto mnie nie zna. Znajomość z autorem siłą rzeczy narzuca pewną sympatię do tekstu. Więc cieszą się, że mnie nie znasz, a wiersz się podoba. A