Dobranoc kochankom

zwykle w dzień wygrzewa się zapętlona jak groźby
wtedy muszę czuwać
usypiam spokojniej jeśli moja żmija jest w łóżku ze mną
prostuje ciało i przylega chłodem do ramienia
przy żył akwedukcie
głowę ma tak blisko że szeptać może rozdwojonym językiem
czułości dreszcze zlizywać z moich powiek
gdy się zbudzę ucieka

Dobranoc, Krzysztofie. Ach, ta żmija! Przeczytałam jeszcze w nocy,ale nie pisałam, a nie podobały mi się inwersje i jeszcze kilka spraw. I tak jakoś nie wiedziałam, co z tym zrobić. Tak jakoś można ratować wiersz:

zwykle w dzień wygrzewa się zapętlona jak groźby
wtedy muszę czuwać
usypiam spokojniej kiedy moja żmija jest w łóżku ze mną/ kiedy, nie jeśli
prostuje ciało i przylega chłodem do ramienia
przy akwedukcie żył
głowę ma tak blisko że może szeptać rozdwojonym językiem
czułości
zlizywać dreszcze z powiek/ bez moich
gdy się zbudzę ucieka

Oto mój warsztat na Twoim tekście. Ale to oczywiście Twój wiersz i możesz zostawić, jak jest. Cieplutko, Para:)

ostatnio widziałam jaszczurkę czytając ten wiersz skojarzenie
samo się nasuwało i obraz w wyobraźni, iście przebrzydły obrazek,
choć chyba dobrze napisany ( nie znam się:)
heh(: dzięki za lekturkę J. serdecznie