Śmierć, monolog z pointą w tytule

wiem, jest na pewno, w marszu żałobnym
płynie przez Żelazową Wolę jak rzeka..
nie chcę jej słuchać, mogę tylko patrzeć
na pomarszczoną wodę o nazwie Utrata

senność, ucieczka przed przymusem,
zamknąć oczy i udawać, że się śpi.
ciało to zdrajca, tyle lat w przyjaźni i co?
kiedyś były te same problemy, z równowagą.
.
nocne mary i smak wytrawnego wina,
zbiegają się czerwono na krawędziach kieliszka.
Słowo, kropla, nic więcej, nic mniej.
nikt jej nie wymyślił, bardzo chcę w to wierzyć,

inaczej wynalazcę musiałbym nazwać mordercą

Krzysztofie, ten wiersz podoba mi się. Z mądrą myślą. Nie zawsze trafia do mnie Twoja poezja, ale ten przeczytałem kilka razy i zabieram. (Nie rozumiem dlaczego wkleiłeś go na w).Pozdrawiam. J.

bardzo dobry wiersz
(tylko za rzeką zaplątały się kropki,ale to nieistotne)
pozdrawiam
r

Lubię warsztat, przecież tu są prawdziwi czytelnicy tekstów, cenię wszystkie uwagi tego grona.
Cieszy mnie jeżeli moje myśli trafiają do odbiorcy.
Pozdrawiam Januszu
Krzysiek

Hej , kropki sa pozostałością po opowiadaniu o śmierci.
Nie mam cierpliwości do opowiadań, a może nie umiem, bardziej nie umiem.
Więc tyle się uchowało, i te kropki też.
Pozdrawiam Rafale całą rodzinkę
Krzysiek

wiersz z cyklu zranienia
przyjaźń- wielkie słowo wymagające
zastanawiania się, J. serdecznie Krzysztofie (:

Jest więcej "wielkich słów" które wymagają zastanowienia się.
Bez przyjaźni umysłu i ciała życie jet trudne.
Pozdrawiam Krzysiek

Jest więcej "wielkich słów" które wymagają zastanowienia się.
Bez przyjaźni umysłu i ciała życie jet trudne.
Pozdrawiam Krzysiek
I bez duszy. Masz rację J. serdecznie