Wszyscy wiedzą dlaczego

mężczyźni żyją nieuleczalnie szybciej
przestają patrzeć z wysoka
zginając karki pokornie

odchodzą za miedzę

pani domu zostaje sama
z podcieni modli się cicho
do jastrzębi wbitych w ciemne niebo

patrzy prosząc o noc snów

Wcale nie wszyscy. Ja - na przykład - nie wiem.
Nie mam czasu się dowiedzieć, bo też nieuleczalnie szybko żyję. ;)
"...z podcieni modli się cicho do jastrzębi wbitych w ciemne niebo..."
Ja ją zobaczyłam. Tę panią.
Ładny wiersz.
Szeroooooooooooooookiej drogi. :)

trafna refleksja płynie z wiersza. zginanie karku w ciszy samego siebie to stan odchodzenia, być może na jakiś czas, dla złapania równowagi, tak mi się myśli. dobry wiersz Krzyśku. pozdrawiam.

A nigdy nie przyszło mi go głowy, że ten, kto wyżej kark musi uginać?
No, może wtedy, kiedy ta kobieta tak cicho się modli, że nic nie słychać :)

Dobry wiersz Krzysiu.

Pozdrów w przerwie pociąg ode mnie :)))