Zaszłości

Czemu głos mi jeszcze drży? Od Tego czasu.
Na myśl złą, łzy nieraz ciekną, z ambarasu.
Szloch wewnętrzny spętli jaźń, w krótką chwilę.
Naraz w splocie nagły skurcz, lecz jak motylek.

Drżenie rąk, jak pneumo - młot. Zaraz minie.
Kiedy spojrzę w oczy wprost tej dziewczynie.
Choć wspomnienia budzą strach – to dają siłę.
Zapamiętam sobie To, już po mogiłę.

Mam dziś pewność i odwagę, tak niezłomną,
Że wzmacniają moją duszę, niepokorną.
Niemożliwe jest możliwe. I tak wolę.
Bo przeżyłem, jestem sobą, ja pier..lę.

Te zaszłości dają się nam czasami we znaki ,,jeżeli na to sobie pozwalamy ale miną i jak wiosna obudzi się w nas siła, która podnosi i buduje nas od nowa ,,jesteśmy twardsi i bardziej niezłomni i tak ma być .....pozdr.

No i fajnie, zaszłości niech przeminą motylkiem, a pozostaną... pneumo- młotem, bo twardym trza być, nie "miętkim"
:)))
Pozdrawiam serdecznie, Grażyna.