kwiatki

gdy wystygnie wspomnienie
po ostatniej nocy
a zapach i dotyk
znikną w chłodzie poranka
zaczniemy rozmawiać
o pszczółkach i kwiatkach

że chleb jest za drogi
w kościele niewiara
a dziwka z klatki niżej
jest nieśmiała

jeszcze kupić farbę w sklepiku na dole
podłogę wycierać specjalnym środkiem
klucz wieszać na gwoździku
o tutaj nad stołem
a płaszcz chować w szafie
koniecznie na dole

ubierać się cieplej
bo wieje coś chłodem
koszulkę zakładać z flanelką pod spodem
butelki po wodzie kłaść z boku w śmietniku

radości pięć minut
a kwiatków
- bez liku

ślicznie lirycznie i poukładanie
a u mnie harmider i rozpierducha!

rozjaśniłaś mnie Anno ;D
dziękuję.
:*

Ale mnie zaskoczyłaś: z białego przechodzisz w rymowankę - wyliczankę, kierat domowych obowiązków, regulaminów, żeby był Ordnung! Dyskutowałabym z tymi pięcioma minutami..., ale sza! Nie wtrącam się! Cieplutko, Para:) Podobasia proszę uprzejmie.

Cieszę się, że Cię rozjaśniłam :-))). Nie chciałam, żeby było zbyt lirycznie. Na przekór zrobiłam taką zakręconą konstrukcję wiersza. A

Pięć minut jest czysto umowne :-))). Proporcje przyjemności do problemów zawsze przeważają na korzyść problemów niestety :-(. Fajnie, że udało się Ciebie Anno zaskoczyć. O to chodziło. A