w tę i z powrotem

Pamiętaj syneczku powroty
są tak samo ważne jak podróże
po następne minuty

to drzwi zamknięte w minionym
oprawione w futryny wyburzonych domów

to ogrody w których jabłka
opadły tak dawno
że z dziewczynki zdążyła wyrosnąć już matka

a z niej nowa dziewczynka
uśmiechnięta nieśmiało i chłopiec
któremu dałam właśnie klapsa

A dlaczego chłopiec dostał klapsa - żartuje Anno - wiersz piękny .
Zamykam oczy i widzę jak na dłoni jego czułe obrazy - obrazy o przemijaniu
powrotach i dorastaniu które upiększa tkliwość matki .
Jestem pewien że wiersz nie tylko mnie zatrzymał na dłużej lecz innych też do tego sprowokuje.
pozd.

A dlaczego chłopiec dostał klapsa - żartuje Anno - wiersz piękny .
Zamykam oczy i widzę jak na dłoni jego czułe obrazy - obrazy o przemijaniu
powrotach i dorastaniu które upiększa tkliwość matki .
Jestem pewien że wiersz nie tylko mnie zatrzymał na dłużej lecz innych też do tego sprowokuje.
pozd.

Wiedziałam, że klaps będzie prowokujący :-)). Ale poskutkował? Poskutkował! Pozdrawiam różnież. A

Anno, wzruszył mnie tekst. Jest piękny, a Ty masz niezwykle dobrą passę (o ile pokazujesz nam bieżący dorobek). Przeniosłabym " i chłopiec" do innego wersu, ale... Jak uważasz. Cieplutko, Para:)

Rzeczywiście Aniu - piszę cyklami. Potem wypalam się i zwykle mam kilkumiesięczną przerwę. Chłopiec był juz w poprzednim wersie, ale celowo przeniosłam go piętro wyżej, bo ta konstrukcja - pokazuje chłopca i dziewczynkę razem. Mały zabieg psychologiczny. Jedno pokolenie w tej samej linii. :-)). A

wiersz z cyklu: wychowanie
J.serdecznie

:))))
znam tego chłopca?
prześlicznie, Aniu
:*
jak Ty przecudnie potrafisz mówić o uczuciach najprostszych a najdroższych.
całuję mocno.
brawo.