wiersz o miłości

gdybym miał napisać wiersz o kochaniu
byłyby to także wiersz o śmierci
kiedy wie się na pewno
że miłość kończy się obietnicą powrotu
a granica za którą stygnie ostatnia minuta
przestaje się liczyć

i o tym jak się śmiałaś
a uśmiech miał większe znaczenie
niż kolejne wieczory jesienne
kiedy troszczyliśmy się wspólnie
o ogień w kominku

o ulicach stygnących miast
o stromych krawężnikach
i parkach otwartych dla głodnych gołębi
o liściach
różnych kształtów i róznych zieleni

i wreszcie
byłby to wiersz o rzece
która przepływała przez nasz dom
a my jak brzegi raz łagodne raz strome
podając sobie dłonie
budowaliśmy mosty dla ostatnich powrotów

Zastanawiam się nad powtórzeniami byłby to wiersz
Czy nie możnaby tak np:

gdybym miał napisać wiersz o kochaniu
byłyby to także wiersz o śmierci
kiedy wie się na pewno
że miłość kończy się obietnicą powrotu
a granica za którą stygnie ostatnia minuta
przestaje się liczyć

i o tym jak się śmiałaś
a uśmiech miał większe znaczenie
niż kolejne wieczory jesienne
kiedy troszczyliśmy się wspólnie
o ogień w kominku

o ulicach stygnących miast
stromych krawężnikach
i parkach otwartych dla głodnych gołębi
liściach różnych kształtów
i róznych zieleni

byłby to wiersz także o rzece
która przepływała przez nasz dom
a my jak brzegi raz łagodne raz strome
podając sobie dłonie
budowaliśmy mosty dla ostatnich powrotów


Bez względu na to czy wprowadzisz jeszcze jakieś zmiany, podoba mi się i czuję niedosyt, a to wróży wierszowi bardzo dobrze ;))

zgadzam się z sugestią Agi. Takie ujęcie nie zmienia przesłania, a powtórzenia co niektórych rażą:))
wiersz soczysty, dobrze poprowadzony, i ma się ochotę na więcej...

serdecznie, L.

wracam sobie i rozkochuję się w tym wierszu, Anno Ag!
:))
i zabieram miodek robić!
:*