w krzywym zwierciadle

A gdyby tak napisać wiersz
o szczęśliwym człowieku
Pomyślał poeta
bez cienia uśmiechu

I po cichu
spod oka
zaczął obserwować
- kto śmieje się i kiedy
lub też
w kącie szlocha

Analizował poeta te stany po nocach
sporządzał wykresy
Aż w końcu wiersz powstał:

Człowiek szczęśliwy nie jest prawie wcale
Na pewno nie wtedy gdy jedzie tramwajem
Lub w metrze czeka na miejsce zajęte
- a ta tutaj usiadła niczym kura na grzęde

I nie jest szczęśliwy gdy biegnie do pracy
ani kiedy wraca
ani przy kolacji
Nawet gdy usypia a usnąć nie może
to też nieszczęśliwy
– bo nie spać – niedobrze

Można jasno powiedzieć
że szczęśliwy jest człowiek
który umarł i spokój
nad grobem i w grobie

Pan poeta uśmiechnął się serdecznie do siebie.
Gdy snem wiecznym zasnął -
odczytali mu wiersz na pogrzebie.

A gdzie go położyli
Nikt nie wie

:)
lepiej nie wiedzieć poniekąd. można by pomyśleć że poeci to malkontenci, i trochę w tym prawdy jest.
podoba mi się treść i forma. pozdrawiam Aniu.

''Można jasno powiedzieć
że szczęśliwy jest człowiek
który umarł i spokój
nad grobem i w grobie''

i jeszcze gdzieś tam niech ma spokój
i razem z poetą.

dobry wiersz, a puenta w sam raz dla poetów.

pozdrawiam Aniu.

:)))))))))
a ja jestem szczęśliwa, jak takie wiersze mi czytać przychodzi...albo ja przychodzę takie wiersze czytać!

uwielbiam sobie pochodzić
wers po wersie
z epiką pod pachą poprowadzona.
zabieram tę opowieść
ja się śmieję bezustannie
czyli potwierdzam aksjomat:
Tara całkiem niepoetka!


buziak, Anka
roześmiałaś mnie, dziękuję!
:)

:)))) hm... merytorycznie, ( oczywiście to tylko prpopzycja ) zrezygnował bym z powtórzeń = zamieniłbym " analizował " na choćby rozważał, bo tak to to samo co wykresy poniżej i w
" Gdy snem wiecznym zasnął " usunąłbym wiecznym, bo to moim zdanie tożsamośc co pogrzeb :))) ...a z tezą się nie zgodzę, że taki " olewus totalus " ten poeta, iż spokoju chce przed i " w grobie " = choliwka wie co nas tam czeka = mało kto wraca z relacjami, ja to bym wolał na katafalku motto Waldka Talara " tu mieszka ktoś, kto kochał życie " - do smierci :))))))))))....pozdro Z

i jaki z tego morał?
że nie tylko poeci są roztargnieni- to takie małe pocieszenie dla nieszczęśliwców :)))
pozdrawiam serdecznie, Grażyna
:)