pamiętam o Tobie

Nie byłeś moim ojcem
ale pokazałeś co córka
wiedzieć powinna
nawet więcej

nie nauczyłeś
co to wiara , nadzieja
nie wierzyłeś
ufałes tylko sobie

nie mówiłeś
jak mnie kochasz
to powinnam wiedzieć
nie powiedziałeś
żegnaj

gdy Tato po raz
pierwszy
krzyknęło moje ja
ty
byłeś już po tamtej stronie

....ta " kochajmy ludzi póki żyją " ... pewnie wszyscy mamy w sercu takie osoby, którym nie zdązyliśmy powiedzieć kocham Cię ....chcieliśmy, może pokazywalismy to, lecz nie zdążylismy tego " wyartykułować " :)))))) pozdrawiam serdecznie Z

Po tamtej stronie też słyszy.
Trudno, nie wszystkim udaje się docenić za życia.
I chyba każdy z nas ma taki dylemat.
ładny, refleksyjny wiersz.

Serdecznie pozdrawiam... Leo.

Pewno tak jest w istocie ,ale też Artykułowanie nie zawsze jest możliwe ,czasami życie układa bardziej skąplikowany sczenariusz ,Nie to też bylo moim przesłaniem ,,to raczej rozliczenie się z przeszłością ,pozbyciem się kamienia ,,cieszę się że tak się stało ,że napisałam ten tekst...również serdecznie ....

Masz rację ,każdy ma jakieś tam dylematy ,ważne jest co z nimi zrobimy ,,,dzięki za refleksyjną ocenę ,,,pozdrawiam

Pewno tak jest w istocie ,ale też Artykułowanie nie zawsze jest możliwe ,czasami życie układa bardziej skąplikowany sczenariusz ,Nie to też bylo moim przesłaniem ,,to raczej rozliczenie się z przeszłością ,pozbyciem się kamienia ,,cieszę się że tak się stało ,że napisałam ten tekst...również serdecznie ....
....równie się cieszę, że kruszysz kamienie :))))pozdro Z

przeczytałam, a jednak możnaby pomyśleć,
że ten Ojciec prawdziwy to w niebie...do tego wiersza
tak mi się, J. serdecznie

Każdemu wolno odebrać treśc jak uważa ,,,ja też serdecznie ,