Uczucie chwilowe

gliniane garnki mogę kochać nawet gdy są wyszczerbione
jak deski podłogi wyszorowane przez matkę wodą z szarym mydłem

kiedyś zabraknie mi siły by ogolić ojca a on zapyta
czy podkute stare konie puszczone wolno powracają
nie znając odpowiedzi sam pozamykam okiennice
i ten dzień będzie właściwy na zamurowanie drzwi

od piwnicy ciągnie zmierzchem listopadowo mokrą ziemią
w garści mam za mało miejsca żeby zmieścić dłuższe pożegnania

i sny nie powinny jednak kończyć się przed czasem
wiedziałbym wtedy na pewno że namaszczenie zdąży
pozacierać rysy na szkliwieniu stare ślady używania
zdjęcia na których jestem synem i pozostanę ojcem

Aleś zapodał...... :)
Pewnie to przez tę wichurę - wyjątkowo trafiło w mój nastrój dzisiejszy....
W ostatniej strofie trochę się zaplątałam w wersach..... Ale reszta - genialna - jak dla mnie. Bez wyjątku.
Nawet przez moment miałam ochotę się rozpłakać - a to mi się zdarza niezwykle rzadko.
Piękny ten wiersz.

Świetny. Obrazowo - rozrachunkowy mimo wszystko.

Na motto z wiersza wybieram ten fragment:

"sny nie powinny jednak kończyć się przed czasem
wiedziałbym wtedy na pewno że namaszczenie zdąży
pozacierać rysy"

Pozdrawiam.

Piękny tekst. Bardzo trafiasz w mój nastrój.

"ślady używania" - jakoś niefortunne. Ale to pikuś. Może jeszcze coś znajdziesz?

Pozdrawiam cieplutko,

Para:)

Wiersz opowiadający historię , ktora wraca jak bumerang ,,na kolejne pokolenie ,,ciekawy jak zawsze...

piękny, refleksyjny wiersz, Krzysztofie;
nie wiem dokładnie, o co z tym szkliwieniem, ale mam w domyśle;
(w podłogę wkradła się literówka)
pozdrawiam serdecznie, Grażyna
:)