Powiedz mi

uczę się rozmawiać z wodą, o wyrozumiałości dla zmian
wczoraj z lekkością, razem obracaliśmy kołowrotem
wieczorów osobne strumienie, płyną szumiące w uszach
zapamiętałem, historię o odchylającym się biegunie
i chociaż tak łatwo odwrócić obraz nieba, to nie pojmuję
po co każdej nocy, widzę tyle słońc matko, tyle słońc

Wiele rzeczy, zjawisk dzieję niezależnie od tego czy tego chcemy czy nie , mało tego nie wszystko da się racjonalnie wytłumaczyć , możemy to uznać lub nie .
Nasza świadomość dokonuje wyboru w zależności zresztą od wiedzy jaką posiadamy ,,,pozdrawiam

Wszechświat jest jedną wielką zagadką, ale tak piękną, że aż nie chce się jej tłumaczyć racjonalnie. Bo po co? Wystarczy cieszyć się tym pięknem. To i tak już jest dużo. Wiersz bardzo ładny.

Pozdrawiam :)

Janina

wzruszyłeś mnie Krzysztofie tym wyznaniem w dobrym wierszu
pozdrawiam

właśnie tego szukałam Krzysiu, ale nie znajdowałam słów
"i chociaż tak łatwo odwrócić obraz nieba, to nie pojmuję"
dokładnie tego zdania, zatem dziękuję za możliwość
przeczytania wiersza i gratuluję lekkości tego strumyka,
który daje ukojenie. Uwielbiam iść za słońcem,
J. serdecznie, bije brawo!

Zwykła ciekawość to też niezły napęd do zdobywania wiedzy.
Pozdrawiam Krzysiek

Dzięki Janino, wiele ciekawych rzeczy znajduje się znajduje się przy okazji, nie trzeba szukać.
Pozdrawiam Krzysiek

Dzięki Januszu.
Pozdrawiam Krzysiek

Strumyk sam płynie, można na nim postawić tamę, ale po co.
Życze dużo słońca.
Krzysiek

Strumyk sam płynie, można na nim postawić tamę, ale po co.
Życze dużo słońca.
Krzysiek
Dziękuję i wzajemnie!