sztuka pisania poematów

siedzę i myślę
(od dosyć dawna)
o czym napisać
no cóż do diabła z prostym tematem
muszę być twórczy
oryginalny
lecz jestem głodny - w brzuchu mi burczy
wieć może temat będzie jadalny
połaczę sztukę tworzenia wierszy
z soczystym daniem - powiedzmy mięsnym
zacznę od zboża - że piękne bardzo
gdy czas je zmieni w kluski z kokardą
bazylii listek (pachnie tak świeżo)
najpierw w doniczce
potem w talerzu
jeszcze jałówkę (lecz zmilczę temat)

wiersz - palce lizać
wyszedł poemat

(wiersz dedykowany Emm Szaflajce :-), bo zrozumiałam jak trudną sztuką jest poezja)

Jestem bardzo ciekawa podmiotu lirycznego, który chyba nie zgadza się z moją sygnaturką ;)
Biedna jałówka.
Piękny poemat.
Pozdrawiam :)
[chyba literówka w ósmym wersie]

wzruszyłam się:) dziękuję;
a poemat? wyszedł smakowicie., pozdrawiam:))

odkąd tu się pojawiłam zdanie o wierszach zupełnie zmieniłam.
kiedyś myślałam- wiersz to były rymy, które o czymś konkretnym mówiły.
początkowo byłam w stresie co mój wiersz nowego wniesie
ma być biały, rymowany,
o czymś mówić czy abstrakcyjny, nielicznym rozumiany?
dostanę krytykę, czy parę słów życzliwych?
to już nie zaprząta mi głowy, ważne jest
że się znalazłam w gronie ludzi wrażliwych.

Lekko, z sensem, zabawnie i z morałem.
Dla czytelnika w każdym wieku (od przedszkola).
Pozdrawiam

PS. drobiazgi:
połĄczę
listek bazylii (bez inwersji jest lepiej)
może inny zapis końcówki?
wiersz - palce lizać - wyszedł
poemat