xxxxx

Czas czerwonego wina,
się kończy.
Gdy wątroba,
marskością umiera.

Zaczyna miłość
do duszy.
Moźe do innego istnienia,
by z nadzieją żyć.

Polerujemy duszę,
ciało-myśli,
nasze stworzenie.
Nie wiem co jeszcze.

Nie wiem co jeszcze?

Pan się tu marnuje...
Z takim potencjałem, mógłby pan nawet posłem zostać :)

jw. :)

upartość autora nie ma granic - oby nie skończyło się obstrukcją,albo co gorsza marskością

Boli jak wyrywanie zębów i to wszystkich naraz.

Polerujemy duszę,
ciało-myśli,
nasze stworzenie.
Nie wiem co jeszcze?

Wiersze, szanowny kolego, wiersze... ;)
Kosz.

To jest coś chyba o krokodylu...

constans
dalej niski poziom twórczy
niestety


pozdr

xxxxx

xxxxx to jak symbol tutejszej "poezji współczesnej" stety a wersy słabe, ale to nie nowina.
pozdrawiam.

he, ma -12 i nie spadł ;) gratulacje!

kocham keyrykĘ
Jest taka pięknie prawdziwa.