rozpierdziucha

szukam sakrum w sobie i wokół
Gaja inteligentna czuje
jest żywa
rozumie
po spirali idą do czubka igły grzesznicy
w każdym kobieta i mężczyzna

w rzeczach duszki dobre i uśmiechnięte
grzebią łapkami i łypią
pokazują wyżej
jakby obejmowały wszystko
ale siedzą na swoim

serca i rozumy już wiedzą wszystko
nic nie głoszą
milczą
szukajcie
symbole krążą dookoła
zgadują siebie

a pies pędzi za ogonem

Nie rozumiem tutyłu. :|
Czy to jest właśnie o new age, Panie R?
Pan jesteś przeciw tolerancji czy za? tzn. za tymi co idą, czy za tymi, co rzucają kamieniami.
Jakaś niejasna wymowa tego wiersza, ale niekoniecznie trzeba wyjaśniać, w końcu każdy w swoim sumieniu...
dyg
b

Jest tu NA, mam mętlik w łepetynie, dlatego tutuł, nic lepszego nie mam, ot...Ale kamieniami nie rzucam, bom...

"Symbole krążą dookoła" to fakt.
pozdr

dz, Wero, za czytanie moich wątpliwości, a symboli mamy więcej niż trzeba, pozdrawiam, Stefan.

"szukam sakrum w sobie i wokół
gaja inteligentna czuje
jest żywa
rozumie
idą do czubka igły po spirali
grzesznicy
w każdym kobieta i mężczyzna

w rzeczach duszki dobre i uśmiechnięte
łypią grzebią łapkami i wskazują
na coś ponad nami
jakby obejmowały to wszystko
choć siedzą na swoim

serca i rozumy już wiedzą
milczą nie głosząc niczego
szukajcie
symbole krążą dookoła
zgadują siebie

pies goni swój ogon"

- ?

Pozdrawiam :)

Ciekawe, dzięki, pozdrawiam, Stefan.

Podoba mi sie puenta, równiez wieloznaczna jak te krążące symbole. I plus za mitologię, postuluję ad fontes :) Tytuł dość kontrowersyjny, ale to kwestia gustu, ja go nawet kupuję. Jest nieźle, pzdr.

Nie sadzę, aby to było o Marszu Równości :-DDD

Ziemia – organizm? Rozumiem, że ta teoria znajduje zwolenników, choć sama nie lubię takich porównań i zbliżeń, jestem fanką różnic i różnorodności.
:-)
Wczoraj nie najlepiej zareagowałam na „duszki”, ale dziś, po przerzuceniu góry kompostu i obejrzeniu tysięcy dżdżownic nieco przyjaźniej spojrzałam na Twój wiersz.
A jeśli o symbolach mowa – kulturowe bezdyskusyjnie krążą, ale z niektórymi ponoć się rodzimy, dziedziczymy je, tkwią w nas, kontaktujemy się z nimi w snach lub twórczym natchnieniu :-).
Czego sobie i Tobie z całego serca życzę.
;-))))))))
Fanaberka

Fajnie się poczułem, dz., postrafiam, Stefan.

Nie sadzę, aby to było o Marszu Równości :-DDD

Ziemia – organizm? Rozumiem, że ta teoria znajduje zwolenników, choć sama nie lubię takich porównań i zbliżeń, jestem fanką różnic i różnorodności.
:-)
Wczoraj nie najlepiej zareagowałam na „duszki”, ale dziś, po przerzuceniu góry kompostu i obejrzeniu tysięcy dżdżownic nieco przyjaźniej spojrzałam na Twój wiersz.
A jeśli o symbolach mowa – kulturowe bezdyskusyjnie krążą, ale z niektórymi ponoć się rodzimy, dziedziczymy je, tkwią w nas, kontaktujemy się z nimi w snach lub twórczym natchnieniu :-).
Czego sobie i Tobie z całego serca życzę.
;-))))))))
Fanaberka

Dzięki za życzenia, z symbolami chyba tak jest, jak piszesz. Wiwat dzdżownice! W moim stawku, w Lesie Księżnej pojawiły się, jak co roku, ropuchy, kochają się lepiej niż ludziska, za tydzień sobie pójdą w las, a kijanki będą w spiralnej kolejce podjadać kromkę chleba, też tu wrócą za rok. Ahoj! Stefan.

Fanaberka napisała:
"kontaktujemy się z nimi w snach lub twórczym natchnieniu"
Fanaberka w to wierzy? czy ironizuje? ja jestem pewien tego, że nie rodzimy
się jako "tabula rasa", i ten pierwszy wers jest prawdziwszy niż ja sam!
inaczej nie powstałyby żadne kultury ani cywilizacje, bo to, co je spaja, to nie
tyle wyedukowane symbole, co intuicyjne krążenie wokół nich, analogicznie do
instynktu u zwierząt; te symbole i sensy są w nas od urodzenia!
J.S.

Napisałeś, że jesteś stworzony na podobieństwo, masz jego cząstkę, nazywasz To instynktem, o.k. Pozdrawiam, Stefan.