pesymistycznie

łazisz po mnie jak glizda
szukasz przewinień
nic nie widzisz w ciemności
gdzie wszystko ślepnie
jak ty
zapal chociaż świecę
może zaświta ci moje
wczorajsze coś
nie zawsze była ciemność
nie wiesz co jutro
pożerasz tylko dzisiaj
jak liście kapusty

a ja jestem
i chcę być

czasie

Stefanie ta ''glizda'' tak pisana jest super!
Nawet nie wiesz jak ten wiersz pasuje do
mojej sytuacji - tylko Ty to przedstawiasz jako
swego rodzaju artyzm, a ja tak mam...:(
Pozdrawiam słoneczkiem. :))) EK

za tą glizdę, za liście kapusty, za to co zawsze - zabieram;
wyważony i dobry; lubię takie;

pozdrawiam
ewa

e e:) teraz jest idealnie - (dla mnie)

Dla mnie też proszę.Glizdę na pamiątkę mogę?
Tak mi do gustu przypadła.:) A.

Stefanie.; coś nabroił, że sumienie /"glizda"/ tak po tobie; i kto jest twoim sumieniem:Henrietta?
ale to na marginesie - :)))
a peel w wierszu zapada się w najzwyklejszy spleen /pewnie ma katza!/;
więc pod kapustę nóżki /w galarecie/ albo te w pończochach;
minoderyjny ten peel - jak baba! z nastroju w nastrój; :))) J.S