piosenka pająków

nie spałam całą noc. o świcie
wyszłam z domu na łąkę,
bujną i dojrzałą do ścięcia
przez przymrozek. wśród łodyg
stało białe słońce. zimne

pająki drżały w jedwabiach.
śpiewały: chcemy tańczyć,
łąka jest dywanem, potrzebuje wzoru.
w przebieralniach utknęły
gniewne gąsienice. ciało
jest nadal nasze – oświadczały.
gdy przychodzi odwilż, wypełnia się
powietrzem. odsłaniają się skrzydła.

o tej porze łąka śpi.
jej poranne drżenie
jest tylko dreszczem,
inną wersją snu.

nie bierz tego
na poważnie.

Izo :-)
"inną odsłonę" wezmę na pewno.
"się" raczej też trzeba będzie wywalić.
nad "oświadczeniami" pomyślę. Chciałam, żeby to miejsce było trochę z innej bajki.
I umówmy się: lubię krytykę, mam dystans do moich wytworów ;-D
Dziękuję
:-)

bardzo żartobliwy,bajkowy, niestety mrozik zmroził pajączki i włosy...
pozdrawiam ciepło ES

No właśnie, a ja nie lubię zimna - biedne pająki:)))
''do ścięcia przez przymrozek'' ładna metafora.Cały wiersz
z nutką wesołości przemówił do mnie tej ciepłej póki co
jesieni:)))) Pozdrawiam serdecznie EK

Tu jeszcze nie było mrozu.
Dziękuję za wgląd :-)

Przypomniała mi się Twoja poprzednia sygnaturka. :-)
Ja lubię zimno, dzisiaj jeszcze brodziłam w rzece.
Dziękuję
:-)

może tak?

Tu jeszcze nie było mrozu.
Dziękuję za wgląd :-)
a u mnie jak cholera, minus 6 stopni,

dzięki Tobie usłyszałem tę piosenkę (pająków!); niewiarygodne, co potrafi poezja;
J.S

dreszczowiec

nie spałam całą noc. o świcie
wyszłam z domu na łąkę,
bujną i dojrzałą do ścięcia
przez przymrozek. wśród łodyg
stało białe słońce. zimne

pająki drżąc w jedwabiach
śpiewały: chcemy tańczyć.
łąka to dywan, potrzebuje wzoru.

gniewne gąsienice
utknęły w przebieralniach.
czym jest chłód, skoro ciało
jest nadal nasze. z odwilżą
wypełnia się powietrzem.
odsłaniają się skrzydła.

o tej porze łąka milczy.
jej ranne poruszenie to tylko dreszcze,
inna wersja snu.

nie bierz tego
na poważnie.



a może tak?

hmmm, nieco inaczej, ale równie zachwycające! :))) J.S

:-)))
Dziękuję :-)