superata

Ciasno mi się zrobiło,
Obrócić się nie mogę.
Oj, chyba coś przybyło
I zaraz wpadnę w trwogę.

Wokoło się rozglądam,
Zdumienie nie zna granic.
Coś mi na to wygląda,
Że cztery przy mnie panie.

I cóż mam biedny zrobić
Jeszcze rozumiem strata.
Lecz to, to może zabić:
W uczuciach superata!

A wybór jaki trudny,
Trzeba dokonać prędko:
Czy jestem zbyt okrutny?
Czy serce moje pękło?

Już miłość podzielona.
Nie, nic się nie dzieje.
To trzy córki i żona.
Czy Ty się nie uśmiejesz?

Superata w uczuciach jest pożyteczna, zawsze można gdzieś ulokować. Życzę w Nowym Roku superaty w portfelu też, pozdrawiam.

Panie Jacku, to wpadanie w trwogę- "zaraz wpadnę w trwogę".
To "Zdumienie nie zna granic" i to ckliwe użalanie się nad sobą "I cóż mam biedny zrobić", i to pękanie serca "Czy serce moje pękło?" - nie powinno znaleźć się w wierszu w 2007 roku, bo to "przeceniona starzyzna" czyli wyświechtane zwroty. Radzę odświeżyć słownik! Pozdrawiam.