marazm

na łodzi zaraźliwa nuda
bezwładne żagle obwisły
na rejach spragnione wiatru
buty kleiły się do pokładu

otaczała rozpalona cisza
trzymając w bezruchu i żarze
dwóch stopionych żywiołów
w jeden odcień błękitu

podmuchy zrywały się
kapryśnie i zdradliwie od lądu
przeszywając dreszczem do linii
wodnej przez nerwy takielunku

dobrze wymknąć się
w czysty oddech morza

faktycznie czołowa marynistka jesteś ;)

nie znam się, ale przeczytałem kilka razy i mam wrażenie, że za dużo słów. i czystość oddechu puenty nie klei mi się z kleistością pokładu, żarem, itd. ale morze (wodę) lubię, więc się z puentą zgadzam

oddechu morza
S

Tak myślę, że napisałaś "więziąc" myślałaś o uwięzieniu -
wiesz może zastąp to "wiążąc" ; ale nie musisz, to tylko ja sobie tak
przeczytałam.Ale swoją drogą ciągnie Cię do tych wód... Pozdrawiam!
Zakończenie mmmm.:)))) EK

Spiro!
W trzeciej strofie zrywa się lekki podmuch
więc jest nadzieja na czysty oddech - może tak:)
Dziękuję i pozdrawienia ślę:))

aż zapragnęłam tak na pokład w rejs, po czysty oddech...i ciszę....
pozdrawiam ES

Marlettko
nie złość się teraz, ale czytałem Twoje lepsze
ten taki sobie. Może jak poprawisz w kilku miejscach,
to coś się rozjaśni
zatem

Wiktorze,nie gniewam się.
Czekałam na uwagi i świeże spojrzenie.
Wprowadziłam kilka zmian.
Serdecznie dziękuję.
PozdrawiaM.

Pierwsza strofa fajna.
Taka urlopowa ta nuda, i jeszcze flauta.
Pozdrawiam

Nie. Tylko ta pierwsza mnie tak natchnęła.
Reszta też fajna.

Wiktorze - to była głowa w chmurach:)))
Jeszcze raz dziękuję, dobrze ,że tu jesteś.:))
PozdrawiaM.

na łodzi zaraźliwa nuda bezwładne żagle
obwisły na rejach spragnione wiatru buty
kleiły się do pokładu

otaczała rozpalona cisza trzymając w bezruchu
i żarze dwóch stopionych żywiołów w jeden
odcień błękitu

podmuchy zrywały się kapryśnie i zdradliwie
od lądu przeszywając dreszczem do linii wodnej
przez nerwy takielunku

dobrze wymknąć się w czysty oddech morza


a tak?
fajne momenty są w tym wierszu.

Pozdrawiam