dioramka

zbarwniały w deszczu dzikie stawy
porywem wiatru żagiel mknie
w mokrych objęciach bujnej trawy
jak przeznaczenie - drugi brzeg

nowe drzwi teraz w innym domu
i klucz co rano do przekręcenia
rozum bez przerwy zapracowany
leniwy umysł zmusza do myślenia:)))

wcięłam się z drugą strofą - jeśli uznasz za
nietakt z mojej strony to wywalam:))))
Pozdrawiam serdecznie, ale tak mi się "domyśliło" :)))

zbarwniały w deszczu dzikie stawy
porywem wiatru żagiel mknie
w mokrych objęciach bujnej trawy
przeznaczenie jak drugi brzeg

ten drugi brzeg tęczy w kolory życia
napełnia dusze więdnące bez celu...

Inko, potrafisz rozbudzić emocje..
pozdrawiam ciepło ES

Niewierny,
a może rzeczywiście ?
chociaż to poniekąd trochę inna bajka
ale kupuję, ;) hej, :)))

Stanka
tak a propos celu...
kiedyś jako dziecko wpierałam babci, że człowiek ma tylko jeden cel w życiu - umrzeć,
a mnie taki cel nie odpowiada, więc ja wolę żyć bez celu ;)
coś mi się musiało poprzestawiać w głowie od podsłuchiwania dorosłych
a że nie bardzo dałam sobie wytłumaczyć co takiego ów cel
babcia pokazała go od strony praktycznej - włożyła mi szczotkę do ręki i kazała pozamiatać
mówiąc, że w tym momencie moim celem jest aby na podłodze nie było śmieci,
od tej pory jestem święcie przekonana, że dopóki w zasięgu ręki będę miała
szczotkę do zamiatania, to i cel w życiu też...;))))))))))))))

"zbarwniały w deszczu dzikie stawy
porywem wiatru żagiel mknie"

"w mokrych objęciach bujnej trawy
jak przeznaczenie - drugi brzeg"

Z jednej strony bardzo ciekawie by było gdybyś rozwinęła
każdy z tych dwuwersów.
Z drugiej połączenie jest bardzo trafne.
Jakkolwiek spodobał się.
Pozdrawiam

sorry Piotrze, ale nie potrafię :(
czasem splot różnych myśli zamknie mi się w kilku wersach... i kropka
pozdrawiam, :)))

Dlaczego przepraszasz.
Przecież napisałem i tak się spodobał. :)
Propozycje komentatorów nie zawsze muszą być dobre.
Pozdrowionka